Wednesday, September 28, 2005

e




Eifersucht ist eine Leidenschaft,
die mit Eifer sucht, was Leiden schafft.
Friedrich Schleiermacher

*

:כ'האָב ליב זיי אַלע
די הויכע, די רונדע
,
די שלאַנקע, די פעטע,
די קלוגע, די שיינע,
די יונגע, די שפּעטע,
יעדערע באַזונדער,
און אַלע
אינאיינעם! י

*


Lily of the Leaves by Irina Izhogina

Thursday, September 22, 2005

קורץ זיכטיק



עשער'ס בילדער

*

דו שענק דער וואָר – אַ וואָרט

*

דער יצר־הרע ווערט ניט יינגער
.פאָרט, לייגט אים ניט אין מויל קיין פינגער

*

ער האָט געחוזקט און געשפּעט
ביז ס'איז געוואָרן שוין
צו שפּעט

*

,מיין אַלטער עגאָ
,דער אַלטער תרח
דערמאָנט מיר
.אַז ניט יינגער ווער איך

*
,דער מענטש, ווי עלנט ר'זאָל ניט זיין
,דאָך מוז ער מיט זיין וואָרט דעם עכטסטן
אַזוי ווי מיט זיין טאַט דעם בעסטן
זיך שטאַרקן איבער וויי און פּיין
.זיין אַ פולבלוטיקער אָרקעסטער

*

דער יצר־הרע וויל דערווייזן
אַז ער איז שטאַרקער גאָר פון אייזן
ביז ער אַליין
ווערט אַלט און גראָוו
און שמייכלט שטיל
.צום יצר־טוב




טשיקאווע

אַ גראַם לדורות






,מיין אייניקל
דער נאָך ניט געבוירענער,
וואָס טוט מען
ער זאָל ניט גיין
פאַרלוירן גאָר?

מיין זיידע,
וואָס איך בין נאָך אים
אַ נאָמען,
ביים קוקן זיך אין שפּיגל
כ'דערקאָן אים.

איז וויאַזוי
פאַרבינדט מען
דעם זיידן און דעם איינקל? –
לידער צו מייסטרעווען
איז זיכער צו ווייניקלעך!..

און פאָרט
מיט אַ גראַם
דעם סוד צו באַשיידן
ווילסטו פאַרבינדן
לדורות
זיי ביידן...





Friday, September 09, 2005

אלטער תרח




,דו ווערסט, מיין פריינד
אַן אַלטער באָק,
ווייל הייבסט זיך אָן פאַרקוקן
אויף יונגע מיידלס האַלב
אַנטבלויזטע רוקנס...

נאָר ווייסן – ווייסט ניט מער
ווי גיט מען זיך אַן עצה
ווען דו דערזעסט
אַ מיידלש צאַפּלדיקע פּלייצע,

שוין אָפּגערעדט
פון שלאַנקע האַלדז־און־נאַקן...
דו קוקסט און גאַפסט,
נאָר בלייבסט פאַרזשאַווערט,
אַלטגעבאַקן...

דו ווערסט, מיין פריינד,
אַן אַלטער באָק,
אַן אַלטער,
אַלטער תרח
די מיידלעך –
האָבן דיך אין טראָק!

און איך מיט דיר אינאיינעם
(ניט טרעפן ס'זאָל ביי קיינעם)
אויך איך אַלץ עלטער –
ווער איך...

י



Sunday, September 04, 2005

געוואלד געשריגן, שוין ווידעראמאל א סאנעט

< >

186



צום טאַקט פון שפּעטן שוין נאָך־חצותישן באַריר
אָט ווערן שוין די ווערטער מיד און מילדער
און ס'ווערט ניט וויכטיק מער וואָס שפּעטער איז, וואָס פריר
אַבי צוריק ביי זיך בשלום רוען דיינע שאָף און רינדער

דיין וועלט וואָס דרעמלט איז ממילא ניט צו גרויס
כאָטש ס'נעמט אַריין דעם גאָרן גלאָבל שטעטל
און ווייט ניט תמיד ווייסטו ווען זי לאָזט זיך אויס
אין ענגע דלד אמות פון דיין אייגן סדומיש בעטל

זי שלאָפט גאַנץ וואַכזאַם בעת דו וואַכסט קוים־קוים
זי טוליעט זיך צו דיר בעת דו באַזינגסט איר טאַליע
זי איז דיין עיר־הקודש און דיין רוים
דיין שיר־השירימדיקע בבל־דזשעז קאַרנאַליע

איר שטילער שאָרך באגנעדיקט ביז דו ווערסט פאַרמישפּט
פון ווערטער אויפגעכאַפּטע וואָס זייער קלאַנג צעבריט נישט




צו זען מער גיט א קוועטש

Friday, September 02, 2005

דער האַרבסט ווערט משוגע

נטליה זבורובסקיה-סיגאוי

נטליה זבורובסקיה-סיגאוי


דער האַרבסט ווערט משוגע
און לידער זיך גיסן און גיסן

ווי טרערן פון רעגן זיי רינען

פון הויכע קאַרניזן...

די האַרבסטיקע לידער –

קאָן זיין ניט קיין קלוגע,

קיין איבערגעשפּיצטע,

נאָר ווערטער פון ריזן

נאָך יוירען אין זיי

דורך ציין

דורך פאַרקריצטע.

דער האַרבסט ווערט משוגע
און דו – האַלטסט אין איין

קלייבן ווערטער

דער וועטער – קאַפּריזנער

אַלץ ווערט ער

און ווערט ער:

אַ רענדל אַ וואָרט

איז ביי אים אויסצונאַרן אַ שורה,

נאָר פאָרט

ניט קיין שלעכטע

ביי דיר איז, מיין פריינד,

סינעקורע!

דער האַרבסט ווערט משוגע
נאָר גאָניט די לידער,

וואָס גיסן זיך,

וויינען

דאָס ווערט מיטגעריסן

מיט נפילישע קלאַנגען וואָס פליסן

אינאיינעם

דיין אייגענע בענקשאַפט

אין קרייז

פון די ווערטער פון ריזן –

דער האַרבסט ווערט משוגע
און לידער זיך גיסן און גיסן


'Fallen tree in Autumn Rain' by Michael Porter

'Fallen tree in Autumn Rain'

by Michael Porter