Monday, December 05, 2005

YORCAYT

NER



יאָרצייט

כ'האָב געגעבן זיך אַ נדר
ניט דערמאָנען יענע קליידער

וואָס כ'האָב יענעם טאָג פאַרפּאַקט

און וועל זיי – ניט זען שוין קיינמאָל,

קיינמאָל, קיינמאָל

ס'האַק־און־פּאַק...

כ'האָב געגעבן זיך אַ נדר
און געבראָכן אים אַצינד

יענע קליידער – וויי־און־ווינד

האָבן נאָך פאַרהיט דעם אָטעם

קנייטש און שמייכל, העלן שאָטן

פון דעם טאַטנס הייסן שטייגער...

?וואָס זשע בלײבט אַצינד
דער זכר?

סאַראַ ביטער איכה־וואָרט!

נאָר מיט יעדן טאָג ווערט וואָרער
און ס'וועט ווערן נאָך, אַ סברה,

שאַרפער, שטאַרקער דורך די יאָרן

דײן געשטאַלט, דײן טראָט, דײן וואָרט!..

...כ'האָב געגעבן זיך אַ נדר

,– מאַלע וואָס? פאַרגעס די קליידער
ווײל אין יעטוויד שפּאַן כסדר

שפּירסט מיך לעבעדיקן פאָרט.


Thursday, December 01, 2005



Lvov 3

Lemberg 2004 PHOTO: Pawel Figurski




עס דלוביעט דיר אין קאָפּ
גלייך ווי מיט שאַרפע שנאָבלען
.פון בייזע שוואַרצע ראָבן
:עס פּיקט, און פּיקט, און פּיקט
,ווער דאַרף עס האָבן
,ווער דאַרף עס האָבן
– ווער דאַרף עס האָבן
?כלומרשט די מוזיק

נאָר דו, וואָס דו פאַרמאָגסט
פיל מער
,ווי האָסט אַמאָל געטרוימט צו האָבן
ביסט זיכער: ס'איז אַ קנאַפּער שטער
!דעם סאָלאָוויי די בייזע פּיקעניש פון ראָבן

און ווייסט אויף זיכער קליפּ און קלאָר
.ווער עס באַדאַרף דאָס האָבן

כל זמן די ספקות
,שקראָבען
,שקראָבען
– שקראָבען
.איז די מוזיק די ריינסטע וואָר