Tuesday, September 20, 2011

אומ)פּערזענלעכע פראָנאָמען)

--




זיי

זיי וועט מען זוכן, אָדער ניין
וועמען אַרט עס, סיידן זיי
וועלן יאָ אָמאָל פאַרשטיין
אַז קומען קומט מען ניט צו זיי
נאָר מ'קומט צו דעם, וואָס שפּרייט
און שפּרייט
דעם שרפהנדיקן וויי,
און אויך די שיין פון פרייד



איר

איר קומט און ס'איז שווער אייך שוין איבערצוציילן
פון ווייטע מקומות, פון פאַרחושכטע היילן
קומט איר און מאָנט אַלץ: רק ברויט מיט תענוגים
און האָפּסלט צעווילדעוועט סטעפּס, בוגי־וואוגי
אָט נאַט אייך דאָס ברויט, דעם זאַלץ און די וויינען
אַ ביס און אַ לעק און אַ שמעק אויך צום תענוג
נאָר ס'העלפט ניט, כאָטש ווער גאָר אַ כופר בעיקר
איר קומט אַלץ אָנצאָל אַלץ צערייסן אויף שטיקער



מיר

ווען וויסן זאָלן מיר געוויס
אַז ניט אויף אייביק איז דער ריס
אַז ביטער קען אויך ווערן זיס
און שיין – ניט ווערן מאוס און מיאוס
וואָלט מען גענומען זינגען קלאָר
ניט מורא האָבנדיק פאַרוואָר
וואָס וועט אונדז ברענגען דער קאַיאָר
ניט וואָר?



זי

זי שטייט און וואַרט, זי שטייט און וואַרט
דאָס ווינטל גלעט די האָר איר צאַרט
און אין איר וואַרטן וואַקסט אַ ליד
זי שטייט און וואַרט, קוים־קוים זיך רירט
צום טאַקט פון ליד און פון זיין וואַקסן
וואָס האַרציק צערטלט איר די אַקסל
און פון איר שטיין (צוריק קיין טראָט)
וויינט די וועלט און לאַכט דער גאָט



מען

מ'זאָגט אַז פאַרמאַכן, פאַרשפּאַרן מע וועט
די זון מיט די שטערן, די פרי און די שפּעט
אַ גרויסע בהלה, אַ פּחד, אַ שרעק
אַלץ שפּרייט זיך און שפּרייט זיך דערפאַר אָן אַן עק
איז וואָס אַז מע זאָגט, און אַז כלומרשט מע וועט
פון זאָגן ביז וועלן איז פאָלג מיך אַ גלעט
און גלעט איז דער אָנהייב, דער אָנהייב פון אַלץ
באַרואיק זיך, האַרץ



ער

ווייל ער קען ניט, ער קען ניט, ער קען ניט
אַריבער
צי דען אומבאַדינגט מוז ער דעריבער
כסדר אַלץ קריכן און קריכן אַרונטער
אויף יענער זייט טרוים און אויף יענער זייט וואונדער
ס'איז שווער צו פאַרשטיין און נאָך שווערער פאַרדייען
נאָר ער האַלט אין איין קריכן און קריכן
עד־היום



איר

איר זאָגט אַז אַלץ איז שוין פאַרביי
קאָן זיין, קאָן זיין, כאָטש חי־וקיי
וועט מען ניט שרייען, ניין
מערניט מ'עט אָנהייבן אויפסניי
אַ שטיין צו שטיין
לייגן געטריי
און איר וועט זיין דערפון גאַנץ פריי
גאַנץ פריי מיט זיך אַליין



דו

דו מיינסט אַז אַלע קוקן רק אויף דיר
אפילו ווען דו שטייסט אינמיטן רוישנדיקער גאַס
אַז רק נאָך דיר אַיעטווידער אַלץ שפּירט
ווער בלויז מיט חן און ווער מיט כעס
אַבי אויף דיר
מיין פריינד, מיין פיינד, ס'איז בלויז אַ שפּאַס
שפּאַר אויף די טיר, אַרויס פון פאַס
אויף אונדזער רוישנדיקער גאַס פון משוגעת



איך

און אַז איך וועל זיך נעמען צו דער זאַך
אַך
וועט אַלץ דאַן שטראָמען ווי אַ פידעלע
וועט דאַן דאָס בעסטע אַרויס אויף דער פלאַך
מיט אַ זעלטן געראָטן לידעלע
אַ קו וועט פליען איבערן דאַך
און לייגן וועט זי גילדערנע אייעלעך
אַך, לאָזט ניט איבער ס'פענצטערל פאַרמאַכט
ווען ס'פאַלן שטיל די ערשטע שנייעלעך