Saturday, April 13, 2013

נעכטיקע טעג


א
מיין ברודער, דער נעכטיקער טאָג / וועט איבערמאָרגן, מסתמא / נעמען פירן אַ נייעם בלאָג / לזכר דער צוקונפט -- / דער דראַמע /וואָס וועט איבעררוקן / די קלאָרע געדאַנקען / אַהין וואו דאָס פלעמל וועט קיינמאָל ניט צאַנקען / אַהין וואו די טויבן צערטלעכע וואָרקען / וואו עס אייביקט די מונטערע שיין פון פרימאָרגן / מיין איינציקער ברודער, דער נעכטיקער טאָג / ער 'עט זיכער אין ברכה / פאַרוואַנדלען די פּלאָג / אַז יעטווידער זאָל אינדערוואָכן / און אַלע אינאיינעם, צוזאַמען -- / דערלאַנגען צום טאקט פון כביכול / צו דער צוקונפט וואו ס'פלאַקערט די דראַמע



ב

ס'איז אומעטיק דער טאָג / וואָס גייט באַלד ווערן נעכטן / דער אומעט איז אַ קלאָג / וויי־וויי צו דעם גערעכטן / דער טאָג איז אַ דערמאָנונג / וואָס ווערט אַלץ מער פאַרנעפּלט / אין טונקל פון מיליאָנען / פאַרפּלאָגט־פאַרפוילטע עפּל / ס'איז אומעטיק און דאָך / עס ווילט זיך דיר ניט וויינען / אַ ברכה איבער בראָך / אַ רעגנבויגן ריינער / טוט שפּרייטן זיך אָט־אָט / נאָך טרערן פון דעם איינעם / נאָך טרערן וואָס דער גאָט / פאַרפלאַנצט אין האַרץ ביי זקנים / דער אומעט פון דעם טאָג / צעשמעלצט זיך אין די ביינער / מיט וויגליד וואָס פאַרמאָגט / די אַלע זיבן חנען / און בלייבן בלייבט -- אַ טרוים / טיף, טיף אין ברוסט פאַרקראָכן / פון וואָרצלען ביז צו קרוין / איין־איינציק וואָר: ביטחון



ג

כ'האָב לאַנג געזוכט אַ גראַם פאַר נעכטן
וואָס זאָל זיך הערלעך איבערפלעכטן
מיט אויפגעוו
אַכטן קלאַנג דעם עכטן
פון הייסע היינטיקע געפעכטן

נאָר אָט
־די היינטיקע געפעכטן
זיי ווייסן ניט פון סוף דעם שלעכטן
אי פון רשעים, אי פון גערעכטע
ווען ס'נעמען 
אַלע טרוימען -- וועכטער

...פ
אַרפירן אין דעם טאָל פון שעכטן
און פאָרט -- אין צרור זאָלסט זיי איינפלעכטן
אין צרור פון לעבן און פון קיום
וואָס מערט געדענקש
אַפט אָן אַ סיום


Friday, April 12, 2013

וויי־און־ווינד





האָסט געזען 
ווי ס'קייקלט זיך 
אַ טרער אַראָפּ 
אויפן קענטלעכן פּנים
פונעם גויאישן גאָט
און אַ קלער געטאָן: אָט,
אויך ער פאַרנעמט
,דעם צער פון וועלט
...איר שאַנד־און־שפּאָט

און אַ יידיש קינד
האָט געפּרעפּלט,
 גערעדט, האָט געדברט
אויף דייטש
ניט פאַרשטייענדיק
קיין שייטל
קיין ברעקל
פון דיין קערנדיקן
.עברי־טייטש


אָפּגעווישט די טרער
דעלאַנגטסטו אַהער
מיט דער וואַרעמע האַנט
אַ גלעט דעם קינד

און דער אַרישער גאָט
ניט גערירט זיך פון אָרט
בלויז א שאָרך געטאָן: י
וויי־און־ווינד!..