Tuesday, September 11, 2018

לאָמיך זײַן דײַן שמייכל





לאָמיך זײַן דײַן היילונג,
לאָמיך זײַן דײַן שכר
וואָס זאָל דיך דערהייבן
זײַן דײַן אונטערשפּאַר.

לאָמיך מיט דיר טיילן
אַלץ וואָס איז כּדאַי
איבער דעם צו קוועלן
פליען פראַנק־און־פרײַ.

נאָר ס'ווײַזט אויס, ס'ווײַזט אויס זיך
צו ברייט איז הימל־ערד,
אַז מײַן פלי זאָל טויגן
צו שענקען דיר די וועלט.

טראָפּעלעך ביטחון,
מיט שטיקלעך גרויסער פרייד 
איז דאָס אַלץ וואָס כ'יכול
שענקען אַלטערהייט?..

לאָמיך זײַן דײַן שמייכל,
אַ שפּעלטעלע פון גליק 
די פייגל אינדערהייכן
פליען באַלד צוריק.

נאָר כּל־זמן זיי פליען
מיט זייער פליגל־פאָך,
קלערער ווערט די ראיה
ליכטיקער דער יאָך.




Sunday, September 02, 2018

כ'בין אַרויס אויפן וועב

-


כ'בין אַרויס אויפן וועב
זיך צו באַקענען
זיך אַרומצונעמען
מיט דער ברייטער וועלט
כ'בין אַרויס אנדערפרי
און געבלאָנקעט ביז שפּעט
איבער וועג, איבער שטעג
סיי פון הי
סיי פון העט
און געפונען אַ טויזנט זכותים
פאַר דער ברייטער וועלט'ס
גרויסע שטותים
פאר אירע קליינטשיקע
מעלות
וואָס מינטערן־אויף אויף אַ וויילע
און פון ביידע גענאַשט די ברכה
צו ווערן אין קושיות אין נייע
פאַרקאָכן
גענאַשט אויך כסדר
נייע קאַשעס
וואָס זידן און קאָכן
אין דעם אינגעווייד
פון דער וועלט
אין די רחבותן ברייטע
איבער וועבישע שטרעקעס
צעשפּרייטע
און געוואָרן אַליין
אין דעם אַלץ איינגעוועבט
אין דער פּויטינע
אויסגעשפּינט אָן אַן עק
און זיך אונטערגעגעבן:
נו שוין, אויסגעשעפּט!

א קראנץ

-






דו געדענקסט אים אוודאי,
זיינע האר, זיינע אויגן
און זיין הילכיקן קול
וואס פלעג אויפוועקן ווענט
דעם געשפרעך עד-לא-ידע
מיט שפיצלעך וואס טויגן
פאר קונדסים אן צאל
אין געלעכטער פארשווענדט
דו געדענקסט און דו זאגסט
ס'איז גוט צו געדענקען
זיך דערמאנען אמאל
אין זיין גלאנץ-עלעגאנץ
און דערשפירסט אז עס טאגט
שוין דער עכא פון בענקען
ווי פון הארצן אן עול
ברענגסט זיין נעכטן א קראנץ

אַ נייער לייוויק





,

דו ביסט אַ נייער לייוויק
נאָר ס׳פעלט דיר אויס זיין דור
ווי לייוויק ביסט ניט אייביק
ווי לייוויק ביסטו וואָר

צו אַלץ וואָס איז אויפהייביק
מיט אַלץ וואָס גייט פאַרביי
און ווערט געשליידערט גלייביק
אין אומרו פראַנק־און־פריי

דו ביסט אַ נייער טרוימער
וואָס חלומט אויף דער וואָר…
מה נדבר... מה נאמר…
אַז ס׳פעלט דיר אויס דיין דור
Comments
Moysha (Moisei) Lemster
דו ביבט א נייער בית-לייוויק....
Manage
Reply13w

עס טרעפט אַמאָל

-





עס טרעפט אַמאָל
דער חושך ווערט
געדיכטער און געדיכטער
אַז ס´איז בפירוש ניט כּדאי
צו בלייבן וואַכיק ניכטער

אַז ס´לעשט זיך אויס
די לעצטע שײַן
אָן ברעקל בין־השמשות
און אַז די שרעקלעך
שווערע פּײַן
ווערט איינציקע ממשות

נאָר איבער אַלץ
און איבער אַל
ס´דערבאַרעמט זיך
דער ריכטער,
דורך צרות קשות
פרישער שטראַל
קוים־קוים צו דיר
דערקריכט ער

טאָ בענטש אים הייס
אָט יענעם שטראַל
פון אייביקלעכע ליכטער
וואָס ברענען
אינעם גאָטס וועלטאַל,
אים מאַכן
אויפגעריכטער

זי איז געקומען מלא פרייד

-





זי איז געקומען מלא פרייד
געבראַכט אַ פרישן ניגון
און ס´האָט איר שמייכל
שטילערהייט
אומזין מיט זין פאַרזיוווּגט

און ס´האָט געדאַכט
אַז האַרציק ברייט
די גאַנצע וועלט
באַפליגלט
איר לויטער שמייכל,
מיט איר פרייד,
איר אויסגעבענקטער ניגון

און האָסט פאַרשטאַנען
ס´איז אַ נס
וואָס הילכיק בענטשט
זיין נאָמען
אַז ביזן סוף
געדענקען וועסט
איר אָנקומען מסתּמא

זי איז געקומען
פול מיט ליכט
מיט אָפּשײַן פון גן־עדן
און האָסט דערקענט
אין איר געזיכט
דעם טעם
פון וועלטן ביידע

פון פּוילן

-



באריס קארלאוו‎ updated his status.
May 31, 2017
י***
.
ווידער הערסט דעם קלאַנג דעם הוילן
פון פאַריאָמערטן עשירות
ניט פון גבירשאַפט, ניט פון האַנדלען
נאָר פון לעבן אויסגעקוילעט
פון זײַן קאָכעדיקן וואַנדל
איבער וואָגל, וועגן, וויגן
אויסגעליידיקט אַלץ, אַנטשוויגן
איבער פלאַכן לאַנד פון פּוילן.
.
***
ס׳טוט אַ לעבעדיקן כאָרכל
און עס ריזלט אַן אַ סוף
מיט אַ שאַרפן, פרישן שאָרכל
רײַך און מונטער – זין און שטאָף,
קיינער גראָבט זי ניט אַרונטער,
קיינער שטערט איר גאָרנישט ניט
פײַער־פלאַם פון הייסן צונטער
רייד, גערייד, געשריי און ליד.
און איר שכנה, וויי און ווינד איר,
ניט זי זשיפּעט, ניט זי גרינט,
טויט איר היים, פאַרטויבט די קינדער –
ווי פּאָלאָווע אויפן ווינט.
פּויליש, פּויליש, ס׳פרייט דײַן ניגון,
דײַנע זאַפטיק וואָרע רייד,
נאָר דײַן שכנה – טויט אַנטשוויגן,
אומגעקומען יונגערהייט.
אומגעקומען? ניין דערמאָרדעט,
גלײַך ז׳איז גאָר דאָ ניט געווען,
אסור דאַרן ס׳זאָל דײַן גומען
וואָס איר קול קאָנסט ניט דערזען...
.
***
אַ הויכער לאַמטערן שטייט און לובלין
גלײַך ווי אַ גרויסינקער קוימען
עס שפּרייט זיך אַ לאָנקע אַ ברייטע נאָך אים
די גראָזן מיט בלי אײַך דערשטוינען
דאָרט וואו זיי וואַקסן אַמאָל האָט געבליט
דאָס יידישע לעבן לובלינער
אַצינד נאָר די גראָזן זיך האָבן פאַרהיט
און די לאָנקע זיך גרינט אָן שום קינה
געשטעלט האָבן מענטשן לובלינער דעם סלופּ,
דעם הויכן און גרויסן לאַמטערן
ער זאָל כאָטש דערמאָנען דעם יידישן דוך
וואָס פלעג טיף אַהער טאָן געהערן
טאָג אײַן ווי טאָג אויס, מעת־לעת נאָך מעת־לעת
ער ברענט דער לאַמטערן בן־עמוד,
דאָס פײַערל פליקערט: פאַרגעס־ניט־פאַרגעס,
נאָך די יידן אַ שטיקל נר־תּמיד

Comments

Lea Szlanger
באריס-בער , שיין , ניין אומעטיק. זיין געזונט און מצליח. מיט הארציקע גרוסן לאה.
Manage


Reply13w