דער דיכטער כלומרשט רוט, מיט אים צוזאַמען
.רוען אויפן גראָז זיינע בעסטע גראַמען
פייגל וואכן הויך אויף די צווייגן גרינע
.זייער צוויטשעריי העלט זינט פרי־באַגינען
,און דער קינסטלער גאָר, ער איז אַ לץ אַ גרויסער
מאַכט באַלד מיט דעם צוויטשער־צוויט שוין די דריטע כוסה
,בעת דער דיכטער זיינער, האַלב פּויעריש האַלב שקאָציש
.ווי בגילופין ליגט און שטראַלט יאַקאָס האָצע־פּלאָציש
!זאָל ער, זאָל ער שטראַלן דאָרט אויף דער גרינער לאָנקע
הלוואי וואָלט מען געקאָנט צו אים דאָרט אַריינבלאָנקען
אויפן פרישן גראָז און פּראָסטלעך זיך אָטכייען
!אַ צי טאָן מיט דער נאָז: ס'אַַ לעבן – אַ מחייה
,נאָר דער קלוגער לץ, פון רוים־און־ראַמען היטער
.פאַרהיט דעם דיכטערס רו פון זייטיקע געמיטער
דאָס איז אַ שטיקל פּרואוו אָנצוהאַלטן אַ מין לירישן, דהיינו פּאָעטישן בלאָג, וואו פון צייט צו צייט זאָלן באַווייזן זיך סיי נייע, סיי די שוין ניט אַזוינע נייע לידער און אפשר אויך דאָ און דאָרטן עטלעכע ווייניקער געראָטענע כמו־לידער. כל דחפין וכל דצריך... ווילט איר, גיט אַ קוק, ווילט איר – שענקט אַ בליק. ווילט איר ניט, אויך גוט; ס'איז ווירטועל מיין גליק
No comments:
Post a Comment