ניט סע בענקט זיך,
ניט סע האסט זיך,
וויגלאנד -- צעראבירט, פארסטרויעט,
היימלאנד, היימלאנד -- ווייט און נאענט,
טראגסטו ווארצלען
טיף אין הארצן.
קיין פארביטערטקייט ניט נויעט,
בלויז דער אייביק
שארפער ווייטיק
איבער ברעקעלעך און חורבות
שניידט זיך איין מיט ליכט
מיט שווארצן,
נאר דער שמייכל דויערט, דויערט
איבער וויגלאנד'ס שטאלצע קורוועס,
איבער היימלאנד'ס קלוגע שוטים,
אויף די שליאכן שטארק פארקויטיקט
קרומער שמייכל -- גלייכער שכל
פול מיט מיטלייד
טרויערט.
י
No comments:
Post a Comment