אַ קול אין וואַלד
וואו עס לעבט ניט גאָט
און קיין מענטשלעכן שאָרך
ניט דערשפּירסט צווישן ביימער
וואו די יונגשאַפט ווערט אַלט
און דער סוד פונעם סאָד
פאַרבלייבט ניט־דערהאָרכט,
געשטרויכלט פון שטיינער...
אַ געזאַנג ניט פאַר דיר,
ניט פאַר קיינעם געדאַכט –
איבער אַלץ וואָס פאַרגעסט זיך
אויף אייביק.
אויף אייביק?!
אויף אייביק?!
עס צעקרעכצט זיך –
דאָס קול, דער געזאַנג און ס'דערוואַכט
דער ביטחון אין אַלץ
וואָס איז שטאַרביק
וואָס איז שטאַרביק
און גלייביק
-
-
No comments:
Post a Comment