גאַנצפרי
אין דוש הײַנט זיך אַליין פאַרוואונדערט:
מיט
ריינעם שטראָם פון זיך אַראָפּגעשווענקט
די
יאָרן פון אַ האַלבן שוין יאָרהונדערט,
ניט
ביטער און ניט יאָמערלעך פאַרבענקט.
אײַ
סאַראַ פרייד אויפסנײַ צו זײַן דאָס יינגל –
שוין
גאָרניט קליין, הגם נאָך כלל ניט גרויס!
ווער
ווייסט צי ער וועט נאָך, אַמאָל אַ זינג טאָן,
ווער
קאָן דאָס אַלץ דען וויסן פון פאָרויס?
דערווײַל
זשע שפּרינגט ער, לויפט ער, און עס קלינגען
קול־בענדלעך
וועלכע בײַטן באַלד זײַן קול,
קאָן
זײַן אַז ער ׳עט טאַקע נאָך אויסזינגען
ווי
מ׳שווענקט אַראָפּ די יאָרן פון אַמאָל.
No comments:
Post a Comment