זאָג מיר, נשמה,
וואו וועסטו זײַן
ווען אַלע צוימען
ווערן צעבראָכן –
צי וועסט דיך פאַרבלענדן...
פון צו־פיל שײַן,
צי וועסט גאָר אַ בענק טאָן
נאָך ערדישע יאָכן?
וואו וועסטו זײַן
ווען אַלע צוימען
ווערן צעבראָכן –
צי וועסט דיך פאַרבלענדן...
פון צו־פיל שײַן,
צי וועסט גאָר אַ בענק טאָן
נאָך ערדישע יאָכן?
וואו וועסטו טאָגן,
וואוהין וועסט אַריײַן –
ווען פרײַקייט אַליין
וועט אין דיר זיך צעקאָכן?
צי וועסט זיך דערמאָנען,
נשמהניו מײַן,
אין דער אוראַלטער פרישקייט
פון וואַלדישע מאָכן?
זאָג מיר, נשמה...
ניין, בעסער שוין שווײַג,
ווײַל קלאָר ווי דער טאָג:
וועסט פאַרגעסן דײַן נאָמען,
דײַן אייגענעם נאָמען –
ס׳פליט אַרויס פון דער שטײַג –
און זע גאָר – אַ נס:
דו באַגייסט זיך גאָר אָן אים!
.
וואוהין וועסט אַריײַן –
ווען פרײַקייט אַליין
וועט אין דיר זיך צעקאָכן?
צי וועסט זיך דערמאָנען,
נשמהניו מײַן,
אין דער אוראַלטער פרישקייט
פון וואַלדישע מאָכן?
זאָג מיר, נשמה...
ניין, בעסער שוין שווײַג,
ווײַל קלאָר ווי דער טאָג:
וועסט פאַרגעסן דײַן נאָמען,
דײַן אייגענעם נאָמען –
ס׳פליט אַרויס פון דער שטײַג –
און זע גאָר – אַ נס:
דו באַגייסט זיך גאָר אָן אים!
.
No comments:
Post a Comment