.
.
צוויי, דרײַ, פיר מאָל און אפשר פינף
אַרײַן אין זעלבן טײַך אַרײַן
ניט זוכנדיק קיין רו, קיין הילף
אין וואַסערדיקן אָוונט־שײַן
אַרײַן צו בענטשן ריינקײט וואָס
סײַ רינט, סײַ בלײַבט אין יענעם טײַך
אַיעטוויד גלעט פון וואַסער גלײַך
דערקענט מיך אין דער פולער מאָס
און שטילער אומרו פון דעם פלוס
פון אייביקייט ברענגט אויס דעם גרוס
און צוציק־קליין פאַרשטאַנען גלײַך
עס נעמט מיך אויף דער וואַסער טײַך
מיט שמייכל שטראָם וואָס זאַלבט מיך שטיל –
אַ שפּיגל פאַר דעם שטערן שפּיל
No comments:
Post a Comment