גניבה
כ'האָב געגנבעט אַ ליד ביי אַ גרויסן פּאָעט
(די גניבה אַליין ניט באַמערקנדיק)
און דאָס ליד כ'האָב געשליפן, געכאָוועט, געגלעט
!ביז איך האָב זיך געכאַפּט: מע מוז ענדיקן
דאָס פאַרענדיקטע ליד, דאָס געגנבעטע ליד
,האָב איך גאָרניט באַדאַרפט פאַרשרייבן
ווייל אַליין, ווי פון זיך, ס'האָט אין מיר זיך צעגליט
...אין זכרון געצאַפּלט צו בלייבן
,נאָר אויף מאָרגן האָב זיך ביי דער גניבה געכאַפּט
זיך געשלאָגן על־חטא שטרענג און האַסטיק
,נאָר ביים שלאָגן על־חטא זיך, ניט ווערנדיק זאַט
!כ'האָב דערמאָנט זיך: ניע גנבאַי – ניע פאַסטאַי
און דער גרויסער פּאָעט – ניט ער איז, ניט ער וועט
פון דער גניבה ניט ווערן פאַראָרעמטער
– און דאָס ליד זיינס – געצערטלט, געכאָליעט, געגלעט
...מיט מיין אָטעם־און־קול ווערט געאָרעמטער
וואַשינגטאָן, יוני 2004
דאָס איז אַ שטיקל פּרואוו אָנצוהאַלטן אַ מין לירישן, דהיינו פּאָעטישן בלאָג, וואו פון צייט צו צייט זאָלן באַווייזן זיך סיי נייע, סיי די שוין ניט אַזוינע נייע לידער און אפשר אויך דאָ און דאָרטן עטלעכע ווייניקער געראָטענע כמו־לידער. כל דחפין וכל דצריך... ווילט איר, גיט אַ קוק, ווילט איר – שענקט אַ בליק. ווילט איר ניט, אויך גוט; ס'איז ווירטועל מיין גליק
No comments:
Post a Comment