נאך אלעמען

מרדכי ארדון, ביים אריינפאר אין ירושלים

נאָך אַלעמען

כ'בין געקומען אין לאַנד
נאָך אַלעמען
און געזען
אַז עס בענקט ניט דאָס לאַנד
נאָך אַלעמען

נאָר עס וויינט ביטער דאָס האַרץ
און וואַרגט דיך אין האַלדז
נאָך אַלעמען
נאָך אַלעמען

– אין לאַנד ווי אין אויסלאַנד
אַ פאַרפאַלענער
פרעגסטו ביים מקום
ווי קאָן מען פאַרטראָגן דאָס אַלץ
נאָך אַלעמען

נאָך אַלעמען

מאַרק שאַגאַל, הילע צו דוד האָפשטיינס "טרויער"י

שטאַרב, טרויער, שטאַרב

,כ'האָב געכאַפּט דעם בייזן
זלידנעם הונט
פאַרן גאָרגל
און אַריינגעשריגן
:אין דער הינטישער מאָרדע
!שטאַרב, טרויער, שטאַרב
,שוין צייט פאַר אַ נייעם
!פרישן מאָרגן

הער שוין אויף
מיטן סקאַוואוטשעדיקן
טרויער־מאַרש
וואָס מאַכט
די ליכטיקסטע ליכט
!פון דער גרויסטער גרוי גרויער

כ'האָב אים געכאַפּט
,דעם שוואַרצן הונט
דערשיטערט אים
:מיט דער דרייסט פון מיין דורותדיקן דויער
דאָס וויידל – צווישן די לאַפּעס
,די הינטערשטע
– אַראָפּגעלאּזן ווי שמאַטעס
...די אויערן די הינטישע

נאָר אויף מאָרגן גאַנצפרי
,זיך אויפגעכאַפּט
:געוואָלט ווידער לוסטיק אַ ברום טאָן
!שטאַרב, טרויער, שטאַרב
...נאָר פּלוצים
,ווידער – אַ שניט אין האַרצן
:אַ גרילץ אין אויער
ס'ברעכט ווידעראַמאָל אויס
אַ נייער טאָג
מיט גרויער
סקאַוואוטשעריי
..!פון טרויער

?ווען, ווען, ווען
כ'טו זיך ווידער אַ פרעג
מיט אַ ליידיקן שמייכל
:פון אַ בלינדן שאַרבן
ווען, ווען, ווען – וועלן זיי שטאַרבן
דעם טרויער'ס הינטישע
?געוואויען

צבי כנר ע"ה