בן ציון מיכטאָם הי"ד
אין פעלד וואַקסט אַ ביימעלע
מיט מעכטינקע צווייגעלעך
און איך צו דעם ביימעלע
ווי אַ בייגעלע בייג זיך אַלץ:
אָ, ביים־ביים־ביים־ביימעלע,
איך וויל דיך באַשירעמען,
די צווייגעלעך מעכטינקע
פאַרהיטן פון הייס און קאַלטס!
עס שמייכלט דאָס ביימעלע
מיט רייפקייט מיט איידעלער
און שושקעט דורך צווייגעלעך:
דו, ראַטעווען קומסט מיך באַלד? –
טאָ קום זשע, מיין קליגינקער,
מיט לעקישע חנדעלעך
און שענק מיר אַ לידעלע
אַ גרוס פון מיין טאַטנס וואַלד.
אין פעלד שטייט אַ ביימעלע
אַ דערוואָקסן, שלאַנק מיידעלע
און איך, לעם איר ציטער דאָ,
ווער גראָ שוין און אַלט...
אָ, ביים־ביים־ביים־ביימעלע,
ניט ציטער, מיין איידעלע,
דיינע מעכטינקע צווייגעלעך
מיך פאַרהיטן פון גוואַלד.
No comments:
Post a Comment