– מיין ליבע, דו שלאָפסט ניט?
– ניין, ניין, ניין...
איך שלאָף און איך זע ווי עס פאַלט דער שניי
אויף דיינע געקרויזלטע, שיינע האָר
און גרייט בין שוין בלייבן אַזוי ביז קאַיאָר
צו היטן אין דרימל אַזוי לעבן דיר
דעם אָנקום פון דיינעם אַ פרישן באַריר...
– מיין ליבער, דו שלאָפסט שוין?
– יאָ, יאָ, כ'שלאָף שוין ניט
בלויז ס'טוט מיר אין האַרצן דיין דרעמלען אַ שניט
און ציילן כ'טו רגעס – אַ שעה נאָך אַ שעה...
צוביסלעך צערינט זיך די צאַרטקייט... אַ שאָד...
דיין אָטעמען שלינג איך און שלינג איך אַלץ איין
מיין ליבע, מיין טרייע, מיין איינציקע שיין
מיין ליבע, מיין טרייע, מיין איינציקע שיין
No comments:
Post a Comment