דער טאָג בלײַבט יונג
אפילו ווען סע דאַכט
אַז באַלד פאַרדעקט אים
שוין די שוואַרצקייט
פון דער נאַכט
דער גאַנג דיך יאָגט
צו טאָן א נײַעם שפּאַן.
וואוהין?
אַהין –
צו דער באַהאַרצטקייט
פון דײַן שטאַם.
אַליין די צײַט,
ווי קורץ זי זאָל ניט זײַן,
אײַלט זיך מיט אימפּעט
צו דער גאַנצקייט
פון דער שײַן,
וואָס בענטשט דיך הייס
און... קרעכצט אַביסל אונטער –
אַבי דײַן טראָט,
טאָג־אויס טאָג־איין,
זאָל בלײַבן פריש
און מונטער.
און אין דער טיף
די האָפענונג די שענצטע –
פאַר גאָר דער ברייטער וועלט
אַ טרײַער שפּיגל־פענצטער –
נאָך טיאָכקעט, קוועלט
און העלט.
טאָ זײַ זיך ניט מיאש,
דער טאָג ווערט ווידער יונג:
בורא מאורי האש
No comments:
Post a Comment