מיין אומקום ווערט ווידעראַמאָל אָפּגעצויגן
די וועלט טוט זיך שפּיגלען אין וואַרעמע אויגן
אין יידישע
און ווידער עס קלינגען ניגונים, פאַרצויגן,
מיט היימישן אָטעם געטאָקט און געוואויגן, –
די חסידישע
ווער אומקום, וואָס אומקום? – איך ווער ערשט געבוירן
און קרעפטיקע, האַפטיקע, האַרציקע זוימען
פאַרחידושן
ווי ווייט אין דער פרעמד זאָלסט ניט ווערן פארפלויגן
וועט תמיד אין דיר יענע קראַפט ווייטער יוירן
היברידישע
דער אומרו וועט ווייטער זיך פּאָרן מיט טרוימען
און היינטיק געפינס ווערן מאָרגן דערהויבן
אָט ווידער שוין
מיין אָנקום פאַרזאַמט זיך, ווער ווייסט צי ר'וועט טויגן
דאָך, שערבלעך ניט לייגט פאַר דער צייט אויף די אויגן
די יידישע
2 comments:
Está muito bem centrado, mas eu continuo sem perceber poesia. Prefiro antes postar na Irmandade Inquisidora que esta muito mais quentinho.
Viva ao מין
кто пнсал -- не знаю, а я, дурак, читаю!
Post a Comment