דו קוקסט אַרויס אין דרויסן
און זעסט אַ פייג
און זעסט ווי ביימער גרויסע
בילדן אַ שטייג
פאַר זיך אַליין און אפשר
פאַר דיר אַליין
וואו קיינער זאׇל ניט הערן
דיין שטיל געוויין
ווייל אַלץ און אַלע לויפן
אַוועק פון שטייג
בעת מיטן בליק דו קלעטערסט
פון צווייג צו צווייג
און קיינער קער ניט וויסן
פון דיין באַגער
אַז אין דיין שטאַם זאׇל פליסן
אַ נייער שער
אַז אויך די ביימער זאׇלן
אַ טענצל גיין
איבער די בערג און טאׇלן
און שטיין און ביין
קוים רירן זיך די גרויסע
מיט קרוין, מיט צווייג
דו קוקסט אַרויס אין דרויסן
און זעסט אַ פייג
No comments:
Post a Comment