אַ גאַסט אין דער היים
און אַ גייסט אין דער פרעמד
וואַנדערסט כסדר
איבער שטעטלעך
און שטעט
דער וועלט, וואָס איז געטלעך,
וואַרפסטו דעם גט
און ווייטער אין חדר
פאַרבלייבסט ביז צו שפּעט
צו לויב און צו שפּאָט
צו גאָט
און צו לייט
פילסט זיך גאַנץ נאָנט
אויך העט פון דער ווייט
און לשון פון מענטשן
פון פייגל
פון בוים
ווילסט אַלץ דערקענען
כאָטש ס'דערקענט זיך
קוים־קוים
געקענט שוין
אַזויפל
פאַרגעסן און שוין
נאָר ווי קאָן מען פאַרגעסן
דעם פויגל, דעם בוים
ווי קאָן מען פאַרגעסן
דעם טעם פון דעם זוים
בין אדם למקום
צווישן הימל און מענטש
ס'מעג דיר אויספאַלן באָקאָם
צו זיין דער פּאַרענטש
צווישן הימל און שימל
צווישן קלאָר־גייסט און מיסט
אַבי דו וואַנדערסט
דורך ווימל
דורך ווימל
אַזאַ ווי דו ביסט
No comments:
Post a Comment