*
שוין צוויי, דרײַ שעה זינט איך האָב דיר געשריבן,
דיר ניט געשענקט קיין איינציק וואָרט,
נאָר ניט פאַרפעלט קיין רגע, ניט פאַרשוויגן
דײַן קול וואָס מיט מײַן גליק ז׳צונויפגעפּאָרט,
.
זײַן לעבעדיקן אָפּהילך טיף אין האַרצן,
זײַן רייצנדיקן רוף ״טאָ וואָס זשע וואַרטסטו!״
איז שרײַב איך איצט כּדי צונויפצוגראַמען
אַליינקייט אונדזערע מיט ליכטיקן צוזאַמען
No comments:
Post a Comment