פאר משה לעמסטער – מיט ליבשאפט
איך און דער מלאך –
מיר שאַפן
אַ ליד
ער רעדט פּאַמעלעך
איך – פאַרשרייב גיך
ער אויף מלאכיש
און איך ריין מעלאָדיש
טו נאָכצוטאַנצן
די קלאַנגען באַלאַנצן
פון זיינע מלאכישע
הימל־אינסטאַנצן
זאָגט ער מיר אויף
יידיש:
מאַך זיך ניט נעַריש,
נעם אָן זיך מיט כוח,
כאַווער טאָוואַריש,
און הער־אויף מיט
גראַמען
כסדר זיך וויצלען,
ווילסט עפּעס זאָגן,
טאָ זאָג עס אָן שפּיצלען!
זאָג גלייך מיר נאָך:
אָ לאַ לאַ, אָ לאַ לאָ –
אומעט און פרייד פון דער
וועלט – אַלץ איז בלאָ...
זאָג איך אים נאָך:
אָ לאַ לי, אָ לאַ לאָך...
נאָר כ'קאָן מער ניט ווייטער
אים נאָכזאָגן נאָך
די וועלט לעשט זיך איין
און די וועלט לעשט זיך
אויס
דער מלאך פאַרשווינדט
און די פּוסטקייט
ווערט גרויס
נאָר אָט, נעם איך אָן
זיך
מיט כוח און כ׳זינג
אָ לאַ לי, אָ לאַ לאָ –
אין דעם בלאָ שטעקט אַלצדינג!
No comments:
Post a Comment