'
אַ פויגל פליט זיך – ווײַט, ווײַט,
ניט פאַרלירט קיין ברעקל צײַט
און אַ וואָלקן פאָלגט אים מיט
און אַ שטראַל, וואָס ווערט ניט מיד
הינטער זיי – דער טײַך אין טאָל
איבער זיי – דער הימל קלאָר
און אַ גליק אַן אומדערוואַרטס
שטיל פאַרכאַפּט דעם פויגלס האַרץ...
וואָלקן פרעגט: ביז ווען ז'דער שיעור
איך זאָל מיטפליען מיט דיר?
און עס כמורעט זיך דער שטראַל:
נאָך אַ ביסל און איך פאַל!
ס'גייט דער טאָג אַוועק, אַוועק
נאָר דאָס פויגל אָן אַן עק
אין דער פינצטער פליט און פליט,
אויס – דער שטראַל, דער וואָלקן – מיד
פליט דער פויגל שוין אַליין
אין דעם לאַנד פון מלא־חן
אין דעם לאַנד פון גליק און פרייד
דאָרט אַ פאַל טאָן טויטערהייט
No comments:
Post a Comment