* **
.
.
ווידער הערסט דעם קלאַנג דעם הוילן
פון פאַריאָמערטן עשירות
ניט פון גבירשאַפט, ניט פון האַנדלען
נאָר פון לעבן אויסגעקוילעט
פון זײַן קאָכעדיקן וואַנדל
איבער וואָגל, וועגן, וויגן
אויסגעליידיקט אַלץ, אַנטשוויגן
איבער פלאַכן לאַנד פון פּוילן.
פון פאַריאָמערטן עשירות
ניט פון גבירשאַפט, ניט פון האַנדלען
נאָר פון לעבן אויסגעקוילעט
פון זײַן קאָכעדיקן וואַנדל
איבער וואָגל, וועגן, וויגן
אויסגעליידיקט אַלץ, אַנטשוויגן
איבער פלאַכן לאַנד פון פּוילן.
.
***
ס׳טוט אַ לעבעדיקן כאָרכל
און עס ריזלט אַן אַ סוף
מיט אַ שאַרפן, פרישן שאָרכל
רײַך און מונטער – זין און שטאָף,
***
ס׳טוט אַ לעבעדיקן כאָרכל
און עס ריזלט אַן אַ סוף
מיט אַ שאַרפן, פרישן שאָרכל
רײַך און מונטער – זין און שטאָף,
קיינער גראָבט זי ניט אַרונטער,
קיינער שטערט איר גאָרנישט ניט
פײַער־פלאַם פון הייסן צונטער
רייד, גערייד, געשריי און ליד.
קיינער שטערט איר גאָרנישט ניט
פײַער־פלאַם פון הייסן צונטער
רייד, גערייד, געשריי און ליד.
און איר שכנה, וויי און ווינד איר,
ניט זי זשיפּעט, ניט זי גרינט,
טויט איר היים, פאַרטויבט די קינדער –
ווי פּאָלאָווע אויפן ווינט.
ניט זי זשיפּעט, ניט זי גרינט,
טויט איר היים, פאַרטויבט די קינדער –
ווי פּאָלאָווע אויפן ווינט.
פּויליש, פּויליש, ס׳פרייט דײַן ניגון,
דײַנע זאַפטיק וואָרע רייד,
נאָר דײַן שכנה – טויט אַנטשוויגן,
אומגעקומען יונגערהייט.
דײַנע זאַפטיק וואָרע רייד,
נאָר דײַן שכנה – טויט אַנטשוויגן,
אומגעקומען יונגערהייט.
אומגעקומען? ניין דערמאָרדעט,
גלײַך ז׳איז גאָר דאָ ניט געווען,
אסור דאַרן ס׳זאָל דײַן גומען
וואָס איר קול קאָנסט ניט דערזען...
גלײַך ז׳איז גאָר דאָ ניט געווען,
אסור דאַרן ס׳זאָל דײַן גומען
וואָס איר קול קאָנסט ניט דערזען...
.
***
אַ הויכער לאַמטערן שטייט און לובלין
גלײַך ווי אַ גרויסינקער קוימען
עס שפּרייט זיך אַ לאָנקע אַ ברייטע נאָך אים
די גראָזן מיט בלי אײַך דערשטוינען
***
אַ הויכער לאַמטערן שטייט און לובלין
גלײַך ווי אַ גרויסינקער קוימען
עס שפּרייט זיך אַ לאָנקע אַ ברייטע נאָך אים
די גראָזן מיט בלי אײַך דערשטוינען
דאָרט וואו זיי וואַקסן אַמאָל האָט געבליט
דאָס יידישע לעבן לובלינער
אַצינד נאָר די גראָזן זיך האָבן פאַרהיט
און די לאָנקע זיך גרינט אָן שום קינה
דאָס יידישע לעבן לובלינער
אַצינד נאָר די גראָזן זיך האָבן פאַרהיט
און די לאָנקע זיך גרינט אָן שום קינה
געשטעלט האָבן מענטשן לובלינער דעם סלופּ,
דעם הויכן און גרויסן לאַמטערן
ער זאָל כאָטש דערמאָנען דעם יידישן דוך
וואָס פלעג טיף אַהער טאָן געהערן
דעם הויכן און גרויסן לאַמטערן
ער זאָל כאָטש דערמאָנען דעם יידישן דוך
וואָס פלעג טיף אַהער טאָן געהערן
טאָג אײַן ווי טאָג אויס, מעת־לעת נאָך מעת־לעת
ער ברענט דער לאַמטערן בן־עמוד,
דאָס פײַערל פליקערט: פאַרגעס־ניט־פאַרגעס,
נאָך די יידן אַ שטיקל נר־תּמיד
ער ברענט דער לאַמטערן בן־עמוד,
דאָס פײַערל פליקערט: פאַרגעס־ניט־פאַרגעס,
נאָך די יידן אַ שטיקל נר־תּמיד
No comments:
Post a Comment