גייענדיק אַהיים דורכן וואַלד ערב אָוונט

די שיין
איז אויסגעמידט
און זעלטן מילד
איצט
ערב אָוונט
דער גרויסער וואַלד
צעהעלט
זיין שטילע מנחה
דאָוונט

דער שליאַך
עס דאַכט
ווערט ברייטער שוין
ווי לענגער
און ס'וועט איר טיפקייט
שוואַרצע נאַכט
דער וועלט
באַלד שענקען

די שיין
איז צערטלעך מילד
און לייבלעך נאָענט
צו אַלץ
וואָס שוועבט פאַרביי
אין אָפּגרונטן פון שעהען
צו אַלץ
וואָס אייביק בלייבט
אין שפּיץ
פון קערצסטער רגע
בעת ליכט
און בוים
און שליאַך
שוין גרייט
דעם ספק
איבערוועגן

די שיין איז מיד
שוין שרעקלעך מיד
געבענטשט
מיט מילדקייט רייפער
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליד
וואָס לאָזט זיך
קוים באַגרייפן
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליכט
פון גאָט אַליין
געכאָוועט

דער שליאַך
איז ברייט
דער וואַלד
איז שטיל
– די היים
שוין זייער נאָענט

ווידעראַמאָל "לאָמיר" י

<>

לאָמיר בעסער איינשטימען ניט צו זיין איינשטימיק
,(ניט צו זיין אַ כאָר (אפילו ניט קיין שטומער
לאָמיר בעסער יעדער איינער האָבן טיף אין זינען
.אַז דאָס וואָס לאָזט זיך אויסזינגען מוז ניט זיין אַנטרונען

לאָמיר זיך ניט לייגן צו פיל פייגעלעך אין בוזעם
,בעסער מעשה־פייגעלעך זיך פעדערן, באַזונדער
– יעדערער פאַר זיך און פאַר אַנדערע, אינאיינעם
.אויפנעמען דעם פרי־באַגין מיט געזאַנגען מוז מען

,לאָמיר ניט פאַרגעסן אַז איינזאַם קאָן זיין אייניק
אַז די גרויסע ליכט זיך קלאַמערט אינעווייניק
– .און זי וועט דערשטראַלן צו יענעמס האַרץ דורך וואונדער
.דאָס איז, מיינע ליבע פריינד, גאָרניט, גאָרניט ווייניק

לאָמיר בעסער איינשטימען ניט צו זיין איינשטימיק
.בעסער מונטער, אויפגעהייטערט צעקלינגען זיך פיל־מיניק

יהי אור

<>



ויהי אור

איך ווייס דיין קראַפט
,איז שטאַרקער, שטאַרקער
שטאַרקער
– “craft”פון מיין נעבעכדיקער י
נאָר אויב כ'דערוועג זיך
זיין אַ שטיקל מיידעם
אין דער וואָרט מלאכה
איז דאָס אַדאַנק
דער ברכה
,פון באַשאַף
,פון דיינס אַ ליכטיק וואָרט
מיין

.כביכול

דער פראָסט мороз и солнце

<>

мороз и солнце

– דער פראָסט אין האַרצן
איז פיל האַרבער פונעם פראָסט אין דרויסן;
דער שניי אין דרויסן ווייך איז
ווי אין אַ מעשהלע אַ ווייסער.
דער פראָסט אין האַרצן –
איז איינגעהילט אין קאָסמיש שוואַרצן
תהום
פון אינערלעכן קרייזן
אין דיינע ענגע דלד־אמות
פון דיין שמאָלן בעטל־סדום
פאַקראָוועט פעסט אין אייזן.

נאָר דו, רק דו אַליין –
קענסט יענעם וואונדער־קונץ באַווייזן,
אַריינברענגען די ברייטע ליכט
פון דרויסנדיקן זויבער־שניי
פון דרויסן
אין סאַמע תוך
פון שווייגן דיינעם גרויזאַמען און גרויסן
אַזוי אַז ליכט און אומליכט זאָלן
פייערלעך אַ שפּרייז טאָן
און פונעם בייזן פראָסט

.זיך מוטער נאַקעט אויסטאָן

אַ וואָרט וועגן לידער

"Red Furniture" by Robert Falk

די לידער דאַרפן רעדן ווי פאַר זיך אַליין – אַזוי ווי ס'רעדן
אָן אַ וואָרט דעם מענטשנס גלידער. די שפּראַך פון גוף אַנט-
פּלעקט דעם טיפסטן מיין, וואָס ווערטער קאָנען איר נאָר זיין
דערווידער. טאָ נעמט אַ ליד און טוט דערמיט אַ דריי – ביז
ס'וועט זיך אויסשיילן דערפון צו אייך אַריבער – דער טייטש
פון שטילן קנייטש, דעם זשעסט'ס אַ הויך געשריי. פאַר זיך
אַליין צו אייך באַדאַרפן רעדן לידער.

אָקספאָרד, זומער 1983

צווייגן

<>


"Old Apple Tree" by Rivke Katz

כ'האָב גאָרנישט נישט געשריבן נאָך
...פון צווייגן
,אין וואָרצלען זיך גערויעט
...געקלעטערט צו די קרוינען

– נאָר צווייגן
ווי האָב איך זיך פאַרגונען
צו פאַרשווייגן
,די ברייטקייט
די צעשפּרייטקייט
?פון זייער דויער טרוימען

כ'האָב גאָרניט ניט געזונגען נאָך
,פון צווייגן
זיך ניט געוואַגט
זיי מיט אַ וואָרט
– באַלוינען
,סיי זייער דינקייט צאַרטע
...סיי זייער מעכטיק שטייגן

– ממש צו דערשטוינען
ווי איך האָב גאָרנישט ניט געזאָגט נאָך

וועגן צווייגן