--

עקזיסטענציאַליזם אָדער פיר לשונות בגוף אחד

איך שפּיל זיך
נאָר זיך אַליין
כאָטש איך אַליין
באַשטיי
פון גאַנצע פיר
באַזונדערע איכן
וואָס יעדערן כ'שפּיר
ווי ער טוט פון מיר קריכן
און איך אַליין,
אַליין, אַליין, אַליין
אויף אַלע פיר
באַמי זיך
נאָכקריכן
נאָך זיי

און זיי,
זיי
פּריוון שפּילן מיך
פון קאָפּ ביז די שיך
יעדערער
לויט אַן אַנדער מין סימפאָניע
גלייך ווי כ'וואָלט זיין
אַ שטיקל פילהאַרמאָניע
זיי ציען אויס ביי מיר דעם קליי
און זאָגן: גיי, שוין גיי,
אַזוי וועט זיין געראָטן!

און יעדערער
שלעפּט מיט זיין פּאַרטיטור
מיט אייגענע נאָטן
מיט אייגענער פאַקטור
און יעדערער
מאָנט און דערוואַרט
כ'זאָל באַלד
נאָכטאַנצן אַלע טענער
נאָך הערלעכער און שענער
ווי פריר

פרעג איך ביי זיי:
ביז ווען וועט זיין דער שיעור?

דאַן ווערן זיי
אויף אַ וויילעטשקע אַנטשוויגן
און איך
איך הייב שוין ווידער אָן
צו שפּילן
זיך
נאָר זיך אַליין
שטיל און שטאָלץ
און עלנט
ווי אַ שטיין.

אָן קאַטאָוועס

<>

אויף די צווייגן זיצן סאָוועס
זיצן שטיל, גאָר אָן קאַטאָוועס
גאַנצע נעכט ביז טאָג וואָס בלאָוו איז
זיצן זיי

און זיי האָבן ניט קיין טאָוועס
רק זיי זיצן אָן שום טובות
ביז מ'צאָלט זיי אָפּ די חובות
איינס און צוויי

און ווען ס'קומט דער טאָג דער בלאָווער
ווערט די צוקונפט – הוילער עבר
און ווי סאָוועס ווערן גראָווער
בוים און שטיין

ביז די ווייטע, ווייטע אבות
מיט די אימהות, גרייט צו כאָווען,
נעמען־אויף אונדז אָן תרעומת
שטיין און ביין

אויף די צווייגן זיצן סאָוועס
גרוילעך־שוואַרצע ווי דער סוף איז
פון דעם קאַלטן טאָג וואָס בלאָוו איז
אָך און וויי

lomir zikh nit zorgn...

<>

היינט לעבסטו, היינט
דער פרישער מאָרגן
איז פאַר דיין קורצן בליק
פאַרבאָרגן
פאַרהילט
אין נעפּל ווי דער נעכטן
הגם דער נעכטן
איז דיר גאָר עכטער

היינט לעבסטו, היינט
דעם היינט'ס אַ וועכטער
ווילסט באָרגן גאַנצע שטיק
ביים נעכטן
ווייל וואָס דיר שפּעטער,
וואָס דיר מאָרגן
וואָס אייביק ווערט ער
בלויז פאַרדאָרבן

היינט לעבסטו, היינט
אין נעכטנ'ס מאָרגן
צעשפּרייטסטו פליגל
פריי, אָן זאָרג און
גלייך דערזעסט
העט ווייט:
דיין וויגל –
אים וויגט ביז היינט
דעם טאַטנס ניגון