TSOFN VEYLZ

"A View in North Wales" by Irina Izhogina

Llandudno Junction

כ'האָב מיין האַרץ פארלאָרן אין כלאַנדידנאָ דזשאַנקשן
,צווישן פרעמדע פעלדער, בערגלעך, שאָף און טאָלן
גלייך ווי כ'וואָלט געזוכט דאָ די קלאָרע רו פון לאַנג שוין
.און וואָלט זי דאָ געפונען אויף שטעגעלעך אויף שמאָלע

און די פרישע עכטיקייט פון רואיקע פאַרטאָגן
,אָטעמט ברייט מיט לעבן און מיט רייפן גלויבן
כ'האָב איצט דיר, כלאַנדידנאָ, מיין אומרו צוגעטראָגן
.און דיינע שטערן ציטערן מיט נעץ מיר אין די אויגן

,צי וועט מיר סטייען צייט נאָך זיך וואַכזאַם צוצוהאָרכן
,שפּאַנענדיק באַדאַכט אַזוי איבער די פרייע שטראָזן
צו אַלע דיינע שווייגנס און צו אַלע דיינע שאָרכן
?וואָס הילכן אָפּ מיט צאַרטן שטאָלץ אין הימל, בערג און טאָלן

,כ'האָב מיין האַרץ געלאָזט דאָ אויף די פעלדער גרינע
.אויף די ליקלעך שיטערע באוואוינט פון מענטשן פּשוטע
אין כלאַנדידנאָ דזשאַנקשן וואַכט אויף דער באַגינען
...און די שטילקייט צאַנקט שוין פאַרביי אַ צעפּאַלאָשעטע

צפון וויילז, סוף זומער 1994

אַ בילד געצייכנט פון בנציון מיכטאָם הי"ד, איינער פון די קינסטלער פון דער "יונג ווילנע" גרופּע

Painted by Bencion Michtom (1909-1941)

EQUINOX

,האַרבסט צעקלינגט זיך ערב פרילינג
האַרבסט צעקלינגט זיך ווידערשפּעניק
און עס דאַכט: דער אַלטער וויינטער
,ווערט גאָר יינגער
.ווערט גאָר יינגער

און ס'דערמאָנט זיך: ערשט אַנומלט
ס'האָט אינמיטן קאַלטן טומל
דיר געשענקט די זון די ווייטע
,פרילינ־גרוסן
.פרילינג־גרוסן

– ,בייזער ווינט און... יונגע קנאָספּן
,צי די צייט לאָזט זיך ניט דינען
?צי דער פרילינג לאָזט זיך קאָסטן
,האַרבסט... און פרילינג
.האַרבסט... און פרילינג

ירושלים, די אַלט־שטאָט, געצייכנט פינף יאָר
איידער דער קינסטלער האָט זוכה געווען צו דערזען עס מיט די אייגענע אויגן
קינסטלער: וואַלערי קאָרענבליט (סאָנין), מאָסקווע 1968
Painted by Valery Korenblit, Moscow 1968

כמעט "אָן ווערטער" י

וויפל וועט דאָס טייכל פליסן?
וויפל וועט דער בוים דאָ שטיין?
וועסט אוודאי זיך ניט מיאוסן
טאָמער וועסט דעם סוד דערגיין...

היינט דאָס פעלד, די גראָזן – וויפל,
וויפל וועלן זיי אויסשטיין?
און דער הימל הויכער טיפער
וועט דען אייביק שענקען חן?

וויפל, וויפל טוסט זיך פרעגן
אָן אַ טאָלק און אָן אַ שיעור
ביז ווערסט פול איבער די ברעגן
מיטן וועלטישן באַריר...

מ י ר

"Flowers in Blue" by IRINA IZHOGINA

,מיר זיינען געבליבן אַליין
– ,אַביסל פאַרביסן און דאָך ניט צעריסן
,זאַלבע פיר
,זאַלבע דריי
...זאַלבע צוויי

:און ס'דאַכט זיך צומאָל
ס'איז אַ צופאַל אַ בלינדער
,פאַרוואָס דווקא מיר
דווקא מיר דאָ אַצינדערט
,געבליבן צו פּראַווען
איינזאַם צוזאַמען
דעם ביטערן יזכור
,איבער גורל פון גראַמען
איבער גורל וואָס לאָזט אונדז
...ניט רוען, ניט שלאָפן

די מאַמישע גראַמען
,וואָס צערטלען און מאָנען
וואָס פליסטערן שטיל
און צעזינגען זיך אָפן
,אָן קלאָג־און־געוויין
נאָר מיט חיותדיק וועזן
אין באַזילבערטע שלייפן
:שלאָגן און זעצן
,ווי קאָן מען
,ווי קאָן מען
..?ווי קאָן מען פאַרגעסן

,מיר, די וואָס געבליבן אַליין
,אַ ביסל צעקריגט און פאָרט ניט צעדריבלט
,לאוו דווקא דערוויילט צי פיין־אויסגעקליבן
– ,און דאָך
,זאַלבע צווייט
,זאַלבע דריט
– ,זאַלבע פערט
,אויף דער ערד זוכן הימל
...אין די הימלען – די ערד

און ס'פליט אַרויס ווי פייגל אויף דער פריי – דאָס האַרץ

פרילינג געצייכנט פון אירינאַ איזשאָגינאַ
"Autumn" by Irina Izhogina

צוויי נאָזלעכער, צוויי אויגן
און אַ מויל מיט ציין
און בלויז איין־איינציק יאַקאָס עלנט האַרץ
וואָס שפּירט דעם סוד־און־טעם פון סאַמע ערשטן
ביז דעם שפּעטסטן, זיבעטן שוין, חן
אַן אייביק יונגער פרילינג
איבערפולט מיט טריבן האַרבסט

צוויי נאָּזלעכער, צוויי רערעלעך
וואס שטענדיק זוכן לופט
אָן זיי וואָלט אויסגעגאַן שוין לאַנג
דאָס איין־און־איינציק האַרץ
,אָ, ווי זיי ווערן אויסגעמאַטערט און צעדולט
!אָ, ווי זיי זענען נעבעך מיד און מאַט

נאָר עס דערמונטערט
זייער מידן אָטעם־צוג
:דעם האַרצנס הייסע בלוט
איר האָט נאָך פיל דאָ אויפצוטאָן
!איידער איר טוט אַ שטאַרב

:די אויגן בליצן מאָנענדיק
!רבותי, טוט אַ קוק
און ס'מויל מיט ציין
...צעעפנט זיך פאַרגאַפט

צוויי נאָזלעכער, צוויי אויגן
און אַ מויל מיט ציין
דער וועלט'ס אַ פּנים איז אפּנים אויסגעדאַכט

דער פרילינג זינגט
דער האַרבס מאַכט זיך אַ שווייג און שטומט

און ס'פליט אַרויס ווי פייגל אויף דער פריי – דאָס האַרץ