Regards from Narcissus

אַ גרוס פון נאַרציסן

*

מיין שוועסטערל, די קורצקייט,

טוט מיינע שורות איבערקלייבן,

אַז צו דער ערשטער יאׇרצייט

רק איינע זאׇל פאַרבלייבן.

*

אַלע פייגל זיך צעפלויגן?

אַלע ליבעס זיך צערונען?

אייסעך וואׇס! – ס'אי ניש געשטויגן!

ס'איז נאׇך פול דער אַלטער ברונעם...

*

אַַ גאַַנץ לעבן קלייבן שיימעס

צונויפלאַטענדיק אַ טעפּּיך

ס'זאׇלן שפּּיגלען זיך די הימלען  

אויפן ברייטסטן קרקע־שטח...

*

געגאַן פאַרביי אַן אַלטן צווינטער

אינמיטן בלי פון אׇנהייב זומער

און זיך דערמאׇנט אַז ביזן ווינטער

איז בלויז אַ קאַצנשפּרונג אַ שטומער.

*

טוסט אַ קוק: ניט אַלץ איז מעגלעך –

ערגעצוואו ניט סטאַיען כוחות;

נאׇר דאׇס סמעיען פליען טעגלעך

טוט דיר ברענגען רק דערהויבנס.

*

אַ גרוס פון נאַרציסן,

ער לאׇזט אייך אַלע גריסן

פון זיך, פון דער ווייטן

אַבי עס געדענקען אים לייטן...

DER YIDISHER VINT

דער יידישער ווינט

*

דער יידישער ווינט האַלט אַלץ בלאׇזן און בלאׇזן –

די יידישע קינדערלעך ר'וויל ניט פאַרלאׇזן...

נאׇר זיי, אׇט־די קינדערלעך, זיי בלאׇזן זיך ניט

רק זיי שטאַרקער פאַרפעסטיקן זייערע היט.

*

האׇט מוישע געזאׇגט צו די יידן:

געזעסן גענוג אויפן תוחעס!

שטייט אויף און פאַרגעסט פון מערידן

און קומט אויפצונעמען די לוחות!..

*

אמת, ווייט ניט יעדער ייד

איז אַ שטיק אַנטיסעמיט, –  

ס׳איז אויך פאַראַן אַ כאׇפּטע יידן

וואׇס פאׇרן סתם זיך אויף ירידן.

*

און לוט איז געוואׇרן גוט שיכור...

האׇט באַמערקט דאַן, כביכול, גאׇט –

אַז ניט ניכטערקייט איז גאׇר דער עיקר

ווען מע ווערט גלאַט שיכור ווי לוט.

*

די יידישע מוזע איז אַ יידישע מאַמע,

פאַר איר קינד איז זי גרייט צו שפּאַלטן די ימען.

נאׇר די יידישע דיכטער, וויי ז'מיר און ווינד מיר,

צי זענען זיי אַלע ווי יידישע קינדער?

*

און יאַנקל גענומען זיך ראַנגלען

מיט אַ מלאך, צי אפשר מיט זיך?

ווער ווייסט ווי ווייט ס'וועט דערלאַנגען

דעם חלומס צעהיצטער קאַפּריז.


-

VITA POETICA

וויטאַ פּאׇעטיקאַ

*

ס'איז אַ וועלט פון גאׇלע שקרים –  

זיי האׇדעווען די וועלט פון אמת

מיט מעשיות, לידלעך און משלים,

מיט ראׇמאַנען און פּּאׇעמעס.

           

*

דריי אַזייגער, גאׇר פאַר פרי

ווען אַלע ברואים שלאׇפן

זינג שטיל אויסעט דעם "אף ברי"

צום נייעם טאׇג טו האׇפן...

*

ס׳איז שווער אויסצוזוכן די גראַמען

פאַר אַלץ וואׇס איז דאׇ און וואׇס פעלט

און דאׇך וויפל קלאַנגען ס׳פאַראַנען

אויף אׇט־דער צערעשיקטער וועלט.

*

גענוג שוין מיט אַלטע חאׇכמעס!

אַז קיין נייע נאׇך אַלץ ניטאׇ

ווערט דער מוח פאַרדאַרט, פאַרסאׇכניעט,

פאַרשטעלט זיך אינקאׇגניטאׇ...

*

ניט אַלץ וואׇס איז קורץ איז גוט,

ניט אַלץ וואׇס איז לאַנג – גאׇר שלעכט.

אַ חוצפּה איז לאוו דווקא מוט,

באַשיידנקייט זעלטן בלייבט עכט.

*

עס האׇבן די ווערטער אַ טבע

בעת דו טוסט פון זיי געניסן

צו פאַרלאׇזן נח'ס תיבה

ווי זייער אייגענעם געוויסן.

מיין מוזע -- זייער אַ קורץ ליד וועגן טאַטע־מאַמע לשון

-

– דאׇס לשון דיינס, – זאׇגט מיר די מויד, –
איז ניט קודש און ניט חול;
ס׳איז אַ לשון חול־המועד, –
סיי אַ ברכה, סיי אַן עול...

דו זאגסט: די דיקטאטור פון גראם

צווינגט אונדז פארבלייבן גאר אן קאפּ

איבער זיין טראסק און טארעראם

פון זינען גייען מיר אראפּ

און איך, וואס קאן איך זאגן שוין

אז לויט דער מאס און לויט דער ראם

צעוואקסט זיך פראנק־און־פריי דער בוים

און אויך ס'צעברענט זיך פלינק דער פלאם?

איך ווייס, אן גראם איז שווערער גאר

און ס'וועט ניט העלפן קיין שום "נאר"

דעריבער כ'טו די ערשטע פאר

פארחתמען אן שום גראם

דו זאׇגסט: די דיקטאַטור פון גראַם 

צווינגט אונדז פאַרבלייבן גאׇר אׇן קאפּ, 

איבער זיין טראַסק און טאַרעראַם 

 פון זינען גייען מיר אַראׇפּ.

און איך, וואׇס קאׇן איך זאׇגן שוין?

אַז לויט דער מאׇס און לויט דער ראַם 

צעוואַקסט זיך פראַנק־און־פריי דער בוים

און אויך ס'צעברענט זיך פלינק דער פלאַם?

איך ווייס, אׇן גראַם איז שווערער גאׇר

און ס'וועט ניט העלפן קיין שום "נאׇר"

דעריבער כ'טו די ערשטע פּאׇר

פאַרחתמען אׇן שום גראַם - - -