דער בוים

פון וואס, פון וואס
אזוי פארעקשנט
עס שווייגט
דער בוים,
דער אלטער מקשן?

בלויז קוים א שארך
מיט צווייגן. קוים
א וואונק, א האלבן
מיט דער קרוין.

אזוי פיל לעבנס
אפגעשוויגן
און מיט זיין שווייגן
מאנט ער פארט

מע זאל דערקלערן,
ווערן קליגער
פארוואס ר'טוט שטייגן
אויף איין ארט.

און ס'דאכט, אז ער נאר
קאן די תשובה,
מיט וועלכער מענטשן
הייצן הרובעס.

דערפאר, דערפאר
אזוי פארמשכונט
עס שווייגט
דער בוים,
דער אלטער עקשן.




י

בענק אהיים און האס דיין היימלאנד?

• May. 28th, 2009 at 5:14 PM

ניט סע בענקט זיך,
ניט סע האסט זיך,
וויגלאנד -- צעראבירט, פארסטרויעט,
היימלאנד, היימלאנד -- ווייט און נאענט,
טראגסטו ווארצלען
טיף אין הארצן.

קיין פארביטערטקייט ניט נויעט,
בלויז דער אייביק
שארפער ווייטיק
איבער ברעקעלעך און חורבות
שניידט זיך איין מיט ליכט
מיט שווארצן,

נאר דער שמייכל דויערט, דויערט
איבער וויגלאנד'ס שטאלצע קורוועס,
איבער היימלאנד'ס קלוגע שוטים,
אויף די שליאכן שטארק פארקויטיקט
קרומער שמייכל -- גלייכער שכל
פול מיט מיטלייד
טרויערט.


י

דו קוקסט אַרויס אין דרויסן

און זעסט אַ פייג

און זעסט ווי ביימער גרויסע

בילדן אַ שטייג

פאַר זיך אַליין און אפשר

פאַר דיר אַליין

וואו קיינער זאׇל ניט הערן

דיין שטיל געוויין

ווייל אַלץ און אַלע לויפן

אַוועק פון שטייג

בעת מיטן בליק דו קלעטערסט

פון צווייג צו צווייג

און קיינער קער ניט וויסן

פון דיין באַגער

אַז אין דיין שטאַם זאׇל פליסן

אַ נייער שער

אַז אויך די ביימער זאׇלן

אַ טענצל גיין

איבער די בערג און טאׇלן

און שטיין און ביין

קוים רירן זיך די גרויסע

מיט קרוין, מיט צווייג

דו קוקסט אַרויס אין דרויסן

און זעסט אַ פייג