בענקנדיק נאכן רעגן

י

ווייסט, רעגן, י

מיר קענען זיך

שוין יאָרן, י

יאָרן, י

יאָרן

נאָר מיר

דיין קאַפּען

איז נאָך נמאס

ניט געוואָרן

און אויך

דיין גיסן זיך

שוואַליאָם

מיך ווייניק

קלעמט

אַ לויב דיר

וואָס דו קומסט

אַהער

פון ווייטער

הויכער

פרעמד

סיי טראָפּנווייז

סיי שטראָמענדיק

פאַרפלייצסטו

די טרוקעניש

וואָס גיט זיך

ניט קיין עצה

און ענדלעך

זוכט זיך אויס

אַ קאַפּעלע

מנוחה

פון דיר אויפסני, י

אויפסניי, י

אויפסניי –י 

צעפּליוכעט

לזכר יפה יארקאני

-

יעדעס מאָל אַ שטיקעלע פון דיר שטאַרבט אָפּ

ווערסט פאַרצווייפלט שטאַרק: צו־וואָס  אַזויפיל שטאַרבן

און ביים אָנבייגן צום גרונט דעם קאָפּ

טוסטו ערשט באַמערקן פרישע פאַרבן

שטאַרבן שטאַרבט מען אָפּ, צי קאָן מען אַנדערש דען

נאָר דעם אויפזיי שעצט מען לויט די גאַרבן

און אויך זיי, די גאַרבן, וועלן ווען־ניט־ווען

ערד־און־הימל מיט גענאָד ערשט אַרבן