Thursday, May 29, 2014

מעשה פעיסבוק








מיר האׇבן זיך באַקענט ריין ווירטועל 
און ווירטועל געווען איז אונדזער ליבע.י
געחברט זיך, נאׇר איבער פעיסבוקס שוועל
אין דער רעאַלקייט קיינמאׇל ניט אַריבער.

ביז איינער איז פאַרפאַלן אויף אַ ווייל -- 
גלייך ס'לעבן האׇט געטאׇן אַ ווילדן קייקל
און דו ווי אַ פאַריתומטער דערווייל
שיער זיך געעקט אׇן יענעמס פרישן "לאַיקל".

נאׇר פאׇרט ס'אי דאׇ נאׇך יושר אויף דער וועלט – 
דער אויסגעפעלטער פריינד ז' צוריקגעקומען!
אים אויף דעם פעיסבוק טוסטו גלייך אַ שטעל
אַ טעפּל פרישע ווירטועלע בלומען.


Wednesday, May 28, 2014

מוזעפיקאציע





ניט אַלץ וואׇס איז שקר איז פיקציע,

ניט אַלץ וואׇס איז וואׇר איז אַ חלום

ביים באַנעמען דעם אייבערשטנס דיקציע

אין דעם טייוולשן תהום פון משלים.



וואׇס אַן אמת, מיט שכל צעקריגט זי זיך –

די קאַפּריזנע, געכאׇליעטע מוזע

און זי חברט זיך שטאַרק מיט דער פיקציע,

לאַכט זיך אויס פון די אייזערנע כללים.



טוסט אַ קוק ווי גראַציעז אַלץ באַוויגט זי זיך

און ווי רייצנדיג אׇטעמט איר בוזעם

און פאַרכישופט פון געטלעכער דיקציע

שאַפסט פאַר איר דיינע נייע משלים.





Monday, May 26, 2014

אז ישיר memento mori


ἄρκτος-αρκούδα  

ενθύμιο του θανάτου


איידער איך שטאַרב
איידער עס ווערט נאׇך אַלעמען
אַ ביסל פאַרב
פון האַרבסט
פון בלעטער ערשט געפאַלענע

אַ ביסל שקיעה־ליכט
פון קורצע בין־השמשותן
אויף ירושלמער בערג־געזיכט
מיט מילדקייט
ניט פאַרלאׇשענער

אַ זשמענקעלע
ביטחון־גראׇשנס
פון גרעסטע
אוצרות
טייערער

איידער איך פאַל
מיט בלעטערפאַל
צום יוצר־אור
אַ ליד, אַ לויב
להכעיס 
העלישע פייערן




Thursday, May 22, 2014

אן אלט ליד פאָרגעלייענט פון יצחק ניבאָרסקי

-- --

 :יצחק ניבאָרסקי לייענט פאָר
 




מיין אַלטער עגאׇ

*
דער יצר־הרע וויל דערווייזן
אַז ער איז שטאַרקער גאָר פון אייזן
ביז ער אַליין ווערט אַלט און גראָוו
און שמייכלט שטיל צום יצר־טוב.

**
מיין אַלטער עגאׇ,
דער יונגער תרח,
דערמאׇנט מיר
אַז ניט יינגער ווער איך...

***
דו ווערסט, מיין פריינד,
אַן אַלטער באָק,
ווייל הייבסט זיך אָן פאַרקוקן
אויף יונגע מיידלס האַלב
אַנטבלויזטע רוקנס...

נאָר ווייסן – ווייסט ניט מער
ווי גיט מען זיך אַן עצה
ווען דו דערזעסט
אַ מיידלש צאַפּלדיקע פּלייצע,

שוין אָפּגערעדט
פון שלאַנקע האַלדז־און־נאַקן...
דו קוקסט און גאַפסט,
נאָר בלייבן בלייבסט
פאַרזשאַווערט,
אַלטגעבאַקן...

דו ווערסט, מיין פריינד,
אַן אַלטער באָק,
אַן אַלטער,
אַלטער תרח!
די מיידלעך –  
האָבן דיך אין טראָק!

און איך מיט דיר אינאיינעם
(ניט טרעפן ס'זאָל ביי קיינעם,
אויך ניט ביי גראׇווע זקנים) –
אויך איך אַלץ עלטער
ווער איך...

סעפּטעמבער, 2005

Tuesday, May 13, 2014

ווינט


---


צי קען מען דען געבוירן ווערן עלעגאַנט 
אׇן בלוט, אׇן שליים? אַזוי ווי יענע געטין, 
וואׇס איז אַרויס פון כוואַליעס שוים, פון ים 
דער וועלטס ווירוואַר 
מיט הוילער ליבשאַפט צו פאַרגלעטן? 

צי קאׇן דען דאׇס געבוירן ווערן זיין 
זויבער און ריין ווי לידער ביי פּאׇעטן 
וואׇס קונציק שפּאַנען איין אין גראַם 
דעם אומרו און דעם פּיין 
אין יענער שעה אין איינזאַמער, אין שפּעטער? 

דעם ענטפער ווייסט אפּנים רק דער ווינט 
וואׇס איבער אַלץ אויך ווייטער ווייען וועט ער, 
נאׇר ווייען אׇן אַ שיעור – אַ קנאַפּ געווינס 
צו כאַפּן זין פון גאׇט
דעם איין־און־איינציקסטן 
צעווישן אַלע געטער.