Tuesday, June 27, 2017

זאָג מיר, נשמה

זאָג מיר, נשמה,
וואו וועסטו זײַן
ווען אַלע צוימען
ווערן צעבראָכן –
צי וועסט דיך פאַרבלענדן...
פון צו־פיל שײַן,
צי וועסט גאָר אַ בענק טאָן
נאָך ערדישע יאָכן?


וואו וועסטו טאָגן,
וואוהין וועסט אַריײַן –
ווען פרײַקייט אַליין
וועט אין דיר זיך צעקאָכן?
צי וועסט זיך דערמאָנען,
נשמהניו מײַן,
אין דער אוראַלטער פרישקייט
פון וואַלדישע מאָכן?

זאָג מיר, נשמה...
ניין, בעסער שוין שווײַג,
ווײַל קלאָר ווי דער טאָג:
וועסט פאַרגעסן דײַן נאָמען,
דײַן אייגענעם נאָמען –
ס׳פליט אַרויס פון דער שטײַג –
און זע גאָר – אַ נס:
דו באַגייסט זיך גאָר אָן אים!
.

איך פלי אוועק אהיים

איך פלי אוועק אהיים
כאָטש אויף א קורצער ווײַלע
ירושלים מלא חן
של מטה, ניט של מעלה
וועט אויפנעמען איר זון...
וואָס פון דער פרעמד דער ווײַטער
זיך ווידער קערט זיך אום
דורך הימל וואָלקנס רײַט ער
אין פויגל מלא שטאָל
צוריק צו שטאָט פון שטיינער
און ווילט איר -- אויך פון גאָלד
און ווילט איר -- אויך פון ביינער
וואָס ווארטן אויף דער שעה
מ'זאל אויפשטיין קריק צום לעבן
מסתמא אָט־אָ־טאָ
אויב גאט אליין וועט געבן...
איך פלי אוועק אהיים
כאָטש אויף א קורצער ווײַלע
ירושלים ווארט אויף מיר
של מטה, ניט של מעלה

See More

ס׳איז דאָ פאַרוואָס

ס׳איז דאָ פאַרוואָס,
ס׳איז דאָ פאַר וועמען,
אפילו, דאַכט זיך,
ס׳דאָ מיט וועמען;
נאָר ס׳פעלן זיך און ס׳פעלן אויס...
אַזוי פיל נאָענט ליבע נעמען –


אַליין די ברכה נעמט זיך שעמען
בשעת דער בראָך איז גרויס

נאָר אויך ווען ס׳טוט דאָס האַרץ
שטאַרק קלעמען
געדענקען זאָלסט דעם נס פון שמן
וואָס סטײַעט אַלץ
פאַר ליכט פאַר יענעם
וואָס לעשט זיך גאָרניט אויס

See More

Wednesday, June 14, 2017

אין וואַרשע גיסט אַ רעגן

.


אין וואַרשע גיסט אַ רעגן
פּיערשאַ קליאַסאַ
און אירע טויזנט גאַסן
זיך באַנײַען
מיט פרישן הימל־וואַסער
אמחייה
אַזאַ מין שלאַקס
האָט מען פון לאַנג שוין ניט געזען
און אויסבאַהאַלטנדיק
פון טראָפּנס מים־חיים
טוט מען אַ טרוים
אַז אַזאַ רעגן זאָל באַפרײַען
די הייסע היץ פון מײַן ירושלים
ווען ניט ווען

.

דערזען בחוש דעם מאָרגנשטערן

.



באריס קארלאוו‎ updated his status.
April 9
איז אפשר טאַקע שוין גענוג
אין טעג אין נעכטיקע צו נישטערן
אויסטרינקען יש אַ פולן קרוג
און גוט ביז מאָרגן זיך אויסניכטערן
גענוג געוואַלגערט אין דער פרעמד
שוין צײַט צוריק ביי זיך אַ וואַלגער טאָן
זיך טאָן אָ שליאָנדרע אומפאַרשעמט,
לשם די מאָרגנס פליסיק אַרבעטן
נאָר מיין ניט, אַז דעם נעכטנס גאָב
איז גאָרניט ווערט אין וועלט דער נײַאינקער
ווײַל ס׳ווערט דער מאָרגנדיקער טאָג
דורכדעם אי רײַכער, אי כדאַיקער
אַניט, דער מאָרגן זאָל ווי זאַט
ניט וויקלען זיך, ווי פלינקע חייהלעך,
וועסט אײַלן בלינד נאָר אַקוראַט
בלויז צו די קלענסטע אַמחייעלעך
אַניט, די זאַטקייט מאַכט דיך בלינד
דעם ניגונס האַרץ ניט צו דערהערן
און איבער דיר דער כמאַרנער ווינט
פאַרדעקט מיט שטויב די הויכע שטערן
---
און גלייב, דער נעכטן קאָן ניט שטערן
דערזען בחוש דעם מאָרגנשטערן

.

ווייסט מײַן האַרציקע, מײַן שיינע

.

באריס קארלאוו‎ updated his status.
April 27
ווייסט, מײַן האַרציקע, מײַן שיינע,
וואָס די ווײַטע שטערן מיינען,
ווען זיי קוקן זיך אַרײַנעט
קלאָר און טיף אין אויגן דײַנע?
ווען זיי כאַפּן־אויף דײַן שמייכל
מיט זײַן כּוח, מיט זײַן ווייכקייט,
מיט די שטראַלן וואָס זיך פלעכטן
פרעך אַרײַן אין דײַן געלעכטער?
ווען זיי סוף־כּל־סוף דערהערן,
דײַן געזאַנג, דײַן קול, דײַן אָטעם –
יענע העלע, ווײַטע שטערן
אין דער שײַן פון זייער שאָטן?
כ'בין מקנא יענע שטערן
אין די ווײַטע שוואַרצע הויכן, –
בלויז זיי קאָנען, מוזן, ברויכן
זייער ליכט אין דיר דערקלערן.
זע, מײַן האַרציקע, מײַן שיינע,
ווי מיט הונדערט טויזנט חנען
שפּיגלען זיי זיך, ליכטיק שײַנען
קלאָר און טיף אין אויגן דײַנע.

.

פיר שפּראַכן

.


באריס קארלאוו‎ updated his status.
May 1

.
פיר קולות רײַסן זיך אַרויס
אַידיעס אײַלט זיך איבערשרײַען
די אַנדערע 
און אַלע פיר אָט אײַן, אָט אויס,
שטיקלעך שיריים
וואַנדערן.
און יעדער קלאַנג ווערט אויך אַן אות
פיר קולות רײַסן זיך אַרויס
און פאָרט ניט אויף דער פרײַ.
אויף זיך און אויף דער וועלט
קוקסט סקאָס
מיט נחת־רוח, צי פאַרדראָס:
כדאי, צי ניט כדאי?
און וואו ביסטו?
וואָס איז דײַן קול?
אַ שטאַם,
אַ גראַם,
אַ גאָב,
אַן עול...
ביז מע דערגרייכט
צום סוף־כל־קול
און ווײַטער נעמט מען וואַנדערן.

.

ביסט אַ מזיק, אַ מזיק

.


May 4Bloomington
ביסט אַ מזיק, אַ מזיק,
וואָס וויל קיינעם ניט שטערן,
וואָס פאַרשרײַבט די מוזיק
פון די העט ווײַטע שטערן
און אויב קיינער,חלילה,
טוט זי גאָרניט דערהערן,
מעג דער ניגון־און־תפילה
במילא געהערן –
יענעם קיינעם און גרויסן,
וואָס הויזט זיך מיט חכמה
סײַ אין תוך, סײַ אין דרויסן
פון מעכטיקן קאָסמאָס.
ביסט אַ מזיק, אַ מזיק,
דײַן ווערטער־קונץ גליק:
אין דער שטיל זײַן מחזק
דער שטערנשאַפט'ס מוזיק.
.
LikeShow more reactions
Comment
Comments
Iosif Lakhman Тайерер фрайнт Борис! А шейнем данк айх фар айер прехтикер лид. Их винч айх нох ланге шеферише йорн. Зайт мир гезунт ун штарк.Айер Йосиф.See Translation
LikeShow more reactions
ReplyMay 5 at 5:09pm
באריס קארלאוו
א שיינעם דאנק אייך! און גם-אתם, פיל געזונט, פרייד און שעפערישקייט אייך ביז 120!
LikeShow more reactions
ReplyMay 6 at 2:12am

אין אַ גוטער שעה

.


וועסט אויפשטיין, אין אַ גוטער שעה,
און זאָגן: ס'איז שוין צײַט.
און ס'וועט ניט העלפן "בלײַבט נאָך דאָ,
אַביסל נאָך פאַרבלײַבט."
ווײַל יעדער ווענד און יעדער קער
דערגרייכט צום סוף דעם דנאָ,
אַ כוואַליע קומט באַלד אָן צום ברעג
און אָט איז זי ניטאָ.
ס'איז וויכטיק אויפשטיין צו דער צײַט
און צו דער צײַט אַוועק
אין וועג אין ווײַטן, וואָס פאַרבײַט
דעם גיכן בײַט פון טעג.
נאָר איידער גרייט ביסט אויפצושטיין,
זאַפּסט אײַן דעם הימלס בלאָ
און אויך די גרויקייט פון דעם שטיין
וואָס דו לאָזסט איבער דאָ.

.

כ'געדענק עס אַלץ ווי נעכטן

.


באריס קארלאוו‎ updated his status.
May 8Bloomington
כ'געדענק עס אַלץ ווי נעכטן
פיס פלעגן בייגלעך פלעכטן,
געשפּרומגען כּלומרשט העכער
אַזש פון די העכסטע דעכער,
געפלויגן אין דער לופטן
ווי ווינטן, ווי אַנטגופטע!..
הײַנט ס'שפּילן אויף די נערוון
אין איינקלאַנג מיט שעדעוורען,
צי סתם זיך נאַריש מאַכן
וכדומה ווילדע זאַכן?!..
הײַנט גייען מיר סטאַטעטשנע,
צי ווײַטער די באַנק קוועטשט מען...
געוועזן אַמאָל צײַטן!
איצט בלויז די טעג זיך בײַטן
מיט אויסגענאַרטער גיכקייט,
אָן ברעקל אויפגעריכטקייט.
נאָר אויך ס'גייעג פון רגעס
בענטשן מיר און לויבן,
ווי שלאַקסן איבער ברעגעס
וואָס גיסן זיך פון אויבן.


.

דער פּולווער אין די פּולווער־פעסלעך

.



באריס קארלאוו‎ updated his status.
May 9Bloomington
דער פּולווער אין די פּולווער פעסלעך
איז נאָך פאַראַנען, דאַנקען גאָט,
זײַן שאָרעך טויכט נאָך אויף מעת־לעתלעך
מיט יעדן שטאַפּל, שטעג און טראָט.
ניט אויף צו שיסן זאָל ער בלײַבן,
נאָר אויף צו שאַפן עפּעס נײַס –
די אַלטע פעלדזן אויפצורײַסן
דערנענטערן אַ לײַב מיט לײַב.
און ברענגען נענטער, בנאמנות,
נשמות איבער רוים און צײַט,
דערוועקן פרויען אין די נאָנעס,
דעם מענטש – בײַ אָפּגעפרעמדטע לײַט.
מ'באַדאַרף מיט פּולווער זיך ניט רימען,
נאָר וואויל איז דעם, וואָס אים פאַרמאָגט,
אויף אויסצוהילכן לויב און הימען
צו אַלץ וואָס שאַפט די וועלט פון גאָט.

.