די שיין
איז אויסגעמידט
און זעלטן מילד
איצט
ערב אָוונט
דער גרויסער וואַלד
צעהעלט
זיין שטילע מנחה
דאָוונט
דער שליאַך
עס דאַכט
ווערט ברייטער שוין
ווי לענגער
און ס'וועט איר טיפקייט
שוואַרצע נאַכט
דער וועלט
באַלד שענקען
די שיין
איז צערטלעך מילד
און לייבלעך נאָענט
צו אַלץ
וואָס שוועבט פאַרביי
אין אָפּגרונטן פון שעהען
צו אַלץ
וואָס אייביק בלייבט
אין שפּיץ
פון קערצסטער רגע
בעת ליכט
און בוים
און שליאַך
שוין גרייט
דעם ספק
איבערוועגן
די שיין איז מיד
שוין שרעקלעך מיד
געבענטשט
מיט מילדקייט רייפער
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליד
וואָס לאָזט זיך
קוים באַגרייפן
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליכט
פון גאָט אַליין
געכאָוועט
עס דאַכט
ווערט ברייטער שוין
ווי לענגער
און ס'וועט איר טיפקייט
שוואַרצע נאַכט
דער וועלט
באַלד שענקען
די שיין
איז צערטלעך מילד
און לייבלעך נאָענט
צו אַלץ
וואָס שוועבט פאַרביי
אין אָפּגרונטן פון שעהען
צו אַלץ
וואָס אייביק בלייבט
אין שפּיץ
פון קערצסטער רגע
בעת ליכט
און בוים
און שליאַך
שוין גרייט
דעם ספק
איבערוועגן
די שיין איז מיד
שוין שרעקלעך מיד
געבענטשט
מיט מילדקייט רייפער
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליד
וואָס לאָזט זיך
קוים באַגרייפן
ווען ערב אָוונט
ווערט אַ ליכט
פון גאָט אַליין
געכאָוועט
דער שליאַך
איז ברייט
דער וואַלד
איז שטיל
– די היים
שוין זייער נאָענט
איז ברייט
דער וואַלד
איז שטיל
– די היים
שוין זייער נאָענט
1 comment:
Walking Home Through the Woods, Before Evening
The sunlight is all tired now
and very mild
at evening's eve
with woods
alight
in last day's prayer
swaying.
The road,
it seems,
gets wider.
The distance - shorter.
The night will soon
Land darkness
On world's lap.
The light
is mild, caressing
and intimately close
with everything that
glides away
to hour's final seizure,
with every thing
that stays forever
atop the shortest moment,
while light,
and tree,
and road
Are mightier than doubt is
No doubt.
The sunlight's tired,
perhaps even exhausted,
and blessed
with mildness fully ripe
when evening's eve
becomes a song
escaping comprehension.
When evening's eve
turns into light
sustained by God,
unaided.
The road
is broad,
the woods
are quiet,
and home
is very close.
Post a Comment