קונקל־מונקל

<>

Юлия Алексеева

ס'קומט צו חלום אין דער טונקל
אַ פארזעעניש:
קונקל־מונקל
קומען קומט עס פון אַ ווינקל
און דערלאַנגט דער וועלט
אַ שטינקל.

אין אַ ווינקלדיקן טונקל
פון אַ טונקלדיקן ווינקל
אַ קאָשמאַר
און אַ געסרחה:
לויטער בראָך,
גאָר קנאַפּע ברכה:

קונקל־מונקול,
ווינקל־שטינקל –
אַ בייזער חלום
מיט אַ צינגל.

כאַפּסט זיך אויף
פון שלאָף פאַרטונקלט,
ווילסט אָפּטרייסלען זיך
וואָס פלינקער
נאָר די טרערן שווייס
זיך קייקלען
און פארקייקלען זיך
אַהינטער
יענע שאָטנדיקע עקן
וואו חלומות בייזע
שפּעטן...

טפו־טפו־טפו, אויף מיינע שונאים!

און לויט צעשפּייען זיך –
כ'דערקאָן אים:
דאָס איז ווידער ער,
דער סקאָצל,
דיר אין קאָפּ 

זיך אויסגעסטראָצלט
ווי אַ זאַטינקער פורונקול:

ס'איז ווידער ער, –
דער קונקל־מונקל!

Robert Lewis