ניט) געפערלעך)

דו זאָגסט ס'איז ניט געפערלעך

וואָס אונדזער ליבע טויט איז.

שטיל אָפּגעשלונגען פּערלעך,

דער בליק איז כלומרשט לויטער...

צי זאָל דען, ביטער שווערלעך,

די ריינקייט ווערן קויטיק – 

כל־זמן זי אומאויפהערלעך

אַלץ ריזלט, צאַפּלט, ברויזיקט?

זיך טרייסטן, שלינגען טרערלעך?!..

ניין, ס'טאַקע ניט געפערלעך –

מערניט ווי מעשה חוזק –
זי בליט און בלוטיקט הערלעך!

ס'געזאַנג – אי שטאָלץ, אי רויטיק

ווי בלום, ווי פלאַם, ווי בערלעך,

ווי בלוט וואָס שלאָגט און דופקט

אין ליבע וואָס ניט טויט איז!