דעם מדברס שטילקייט איז פול מיט קראַפט
דער שטילקייטס מילדקייט – ניט דאָ געדאַכט –
זי וויגט זיך לאַנגזאַם צום סוף פון טאָג
אין אומקלאָנג זינגט זי אויס איר קלאָג
דער שטילקייטס מילדקייט – ניט דאָ געדאַכט –
זי וויגט זיך לאַנגזאַם צום סוף פון טאָג
אין אומקלאָנג זינגט זי אויס איר קלאָג
און איך אַנטקעגן איר, פאַרגאַפט,
באַוואונדער מדברס צויבער־פּראַכט,
אײַ ווען כ׳וואָלט קענען מיט איר באַנאַנד
זיך שפּרייטן צו דעם וועלטאַלס ראַנד
מיט פולן כוח פון שטילן גלי,
פון דעם אוראַלטן ווינד־און־וויג
וואָס נעסטיקט זיך אין טיפן שאַ
אין ליד באַשיידן פרעך אַזאַ
זי זינגט, און זאָגט, און זעגנט מיך
מיט איר אומענדלעך לעצטן ליכט. .
.
באַוואונדער מדברס צויבער־פּראַכט,
אײַ ווען כ׳וואָלט קענען מיט איר באַנאַנד
זיך שפּרייטן צו דעם וועלטאַלס ראַנד
מיט פולן כוח פון שטילן גלי,
פון דעם אוראַלטן ווינד־און־וויג
וואָס נעסטיקט זיך אין טיפן שאַ
אין ליד באַשיידן פרעך אַזאַ
זי זינגט, און זאָגט, און זעגנט מיך
מיט איר אומענדלעך לעצטן ליכט. .
.
No comments:
Post a Comment