איך האב געזען מיין מענטשלעך לשון

מיין מענטשלעך לשון

,איך האָב געזען ווי מײן לשון שטאַרבט
– נאָר ווי לעבעדיק עס פיבערט די כלומרשטע גסיסה
אָן אַ ברעקל סימן פון פאַרדאַרב
די אויסגעבענקטע קלאַנגען
!ווי כביכולדיק זיי פליסן

– און דאַן
האָב איך דערשפּירט ווי מײן לשון לעבט
:אין דער סוואַרבע־שיין, אין איר כלומרשטער תפיסה
דער ניגון דיך באַגריסנדיק ריזלט און שוועבט
.און מיטן ווערטער־שטראָם ווערט ער מיטגעריסן

– תהו־ובהו, ס'קאָצל קומט און פּיטשע־פּאָי
– !סאַראַן אויגעטאָקטער חיות
!שיין און ריין און ... מוטער־נאַקעט
– "!צווישן "ויהי" און "טאַטע זיסער, אוי
...ברויזט מײן מענטשלעך לשון
צו דער דממה דקה