דיין וואַכן געהער צו דערגרייכן

דיין וואַכן געהער צו דערגרייכן

דאָס אַלץ וואָס דו ביסט,

טאַטע, געווען

געוואָלט האָב איך ווערן

און בלייבן.

ניט אַלץ איינגעזאַפּט

ווי ס'געהער,

נאָר וואָדען? –

זיך צום עיקר

געצילט צו דערקלייבן.

צו דיין וואָרט,

(סאַראַ אַ מעכטיק געווער!)

צו באוואונדערן אַלץ

וואָס איז ליכטיק,

שפּאַן איך אַלץ

פון אַהין ביז אַהער

מיט אָפענעם האַרץ,

אויפריכטיק.

און כ'טו האָפן,

(ברוך־השם ניט אין קלעם)

אַז סע שוועבן

אַרויף אין די הייכן

ווען־ניט־ווען

מיינע רייד,

אַרויפעט, בכדי  

דיין וואַכן געהער

צו דערגרייכן.

אַ יתום־ליד

ביז היינט הער איך דיין קול

און ווייס דו שענקסט דיין ברכה

סע זאָל ניט זיין קיין עול

אפילו ווען ס'גייט טראָכי

שווערלעך –

כל־זמן פון שוועריקייטן

ערלעך

האָב איך זיך גאָרניט

אָפּגעשראָקן

ביז היינט

הער איך דיין קול

און גאַף ווי הערלעך

דויערט אַלץ דיין האָפן

די חושים בלייבן מונטער וואַך,

ווי טיף דו זאָלסט ניט שלאָפן,

כ'דערשפּיר און ווייטער שפּין

דיין לוסטיקן וויוואַט

וואָס טוט כסדר מיך באַגלייטן:

אַ טרייער עכאָ,

אַ נאָענט־ווייטע ליכט –

אָן עול,

אָן רעכענונג,

אָן קייטן